بررسی عوامل بازدارنده مشارکت در فعالیت ورزشی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مراجعه کننده به بیمارستان ولایت شهر قزوین در سال ۱۴۰۰

مقدمه : دیابت یکی از پر خطر ترین بیماری های مزمن در جهان شناخته شده است .خود مراقبتی توسط بیماران مبتلا به دیابت ، نقش حیاتی در کنترل این بیماری و پیشگیری از عوارض ناشی از آن ایفا میکند. با وجود آثار مثبت فعالیت بدنی در ابعاد مختلف زندگی فرد دیابتی ، بیشتر افراد دیابتی در مقایسه با افراد عادی جامعه تحرک کمتری دارند.هدف اصلی پژوهش ، بررسی عوامل بازدارنده مشارکت در فعالیت ورزشی بیماران دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان ولایت شهر قزو ین بوده است .مواد و روش ها: روش پژوهش توصیفی تحلیلی انجام شد. جامعه ی مورد پژوهش ۳۳۳بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان ولایت بوده است . برای دستیابی به اهداف پژوهش از پرسشنامه مشخصات فردی (۱۱سوال) و پرسشنامه عوامل بازدارنده مشارکت در فعالیت ورزشی (۴۴ گویه ) استفاده شده است . نتایج توصیفی با محاسبه فراوانی ودرصد و میانگین و انحراف معیار بر اساس نوع متغیر گزارش شده است و جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمونهای independent t test و , one way ANOVA Pearson correlation test و رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد. سطح معنی داری کمتر از ۰۵.۰ در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین سنی شرکت کنندگان ۴.۶۴ ±۲.۷ سال بوده است .اکثریت آنها (۹۲%) متاهل و همچن ین اغلب شرکت کنندگان) ۲.۵۷% ( بیسواد و بیشتر آنها (%۶.۵۵) بازنشسته بودند.در بین عوامل بازدارنده ی فعایت ورزشی ، بیشترین نمره مربوط به عوامل بازدارنده ساختاری و سپس عوامل بازدارنده بین فردی بوده است .نتیجه گیری : باتوجه به اینکه موانع ساختاری در میزان مشارکت ورزشی بیماران دیابتی حائز اهمیت است ، پیشنهاد می شود مسئولان نسبت به کاهش موانع ساختاری اقدام کرده و همچنین تشکیل سازمان عمومی غیردولتی (NGO)می تواند گامی موثر در افزایش مشارکت بیماران دیابتی در فعالیت های ورزشی باشد.

کلیدواژه ها:

دیابت ، عوامل بازدارنده ، مشارکت ، ورزش