اثر آبیاری با سطوح مختلف شوری آب دریای خزر بر عملکرد گیاه گلرنگ ( Carthamus (tinctorius

شوری یک تهدید عمده برای کشاورزی است که موجب مهار و اختلال در جوانه زنی و رشد محصولات زراعی می شود. به منظور بررسی تاثیر غلظت های مختلف شوری آب دریا بر شاخص های جوانه زنی و فیزیولوژیکی گیاهچه گلرنگ ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح آب آبیاری شامل شاهد (آب معمولی )، ۱۰ درصد آب دریا ( ۸.۱ دسی زیمنس برمتر)، ۲۵ درصد آب دریا (۶.۴ دسی زیمنس بر متر) و ۵۰ درصد آب دریا (۲.۹ دسی زیمنس بر متر) بود. نتایج نشان داد تا تیمار ۲۵ درصد، جوانه زنی ۱۰۰ درصد حاصل شد. در سرعت و متوسط جوانه زنی روزانه ، طول ساقه و ریشه ، وزن تر و خشک اندام های هوایی و ریشه ، درصد پتاسیم ، نینروژن، پروتئین و رطوبت نسبی در تیمار شاهد بیشترین مقدار را داشت و با افزایش سطح شوری از مقادیر آن کاسته شد و در درصد سدیم تیمار شاهد کمترین مقدار را داشت و با افزایش شوری مقدار آن افزایش یافت . طبق نتایج به دست آمده گلرنگ نسبت به شوری در مراحل جوانه زنی و رشد اولیه گیاهچه تا تیمار ۲۵ درصد مقاوم است و در تیمار ۵۰ درصد به تنش وارده مقاومت بالایی نشان نداد.

کلیدواژه ها:

آب دریا ، جوانه زنی ، شوری ، گلرنگ