تاثیر بهداشت روانی در خانواده

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 57

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CHRC03_010

تاریخ نمایه سازی: 26 بهمن 1402

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف: در این مقاله سعی گردیده شما را با تاثیر بهداشت روان در خانواده و راهکارهای کلی رسیدن به بهداشت روانی را آشنا سازیم هدف اصلی بهداشت روانی، پیش گیری از وقوع ناراحتیها و اختلالهای جزئی رفتار است و ارتقای سلامت، بهترین شکل بهداشت روانی است. در این زمینه لازم است جامعه از طریق آموزشهای رسمی و غیر رسمی از ابتلای جمعیت سالم به بیماریهای روانی جلوگیری کند و افراد را علیه بیماری ها واکسینه کند، زیرا علاج واقع، قبل از وقوع باید گردد.والدین به عنوان اولین معلم کودکان وظیفه خطیری نسبت به انسان سازی و حفاظت از بهداشت روانی و شخصیت فرزندان دارند. والدین ابتدا باید نیازهای اساسی فرزندان از جمله بازی، احترام، مسوولیت و پذیرش در گروه را مورد توجه قرار دهند و زمینه را برای تامین هر یک از آنها فراهم سازند. پدر و مادر باید جو خانه خود را اصلاح و بهبود بخشند، یعنی حالت گرم - پذیرا بر خانه خود حاکم کنند، زیرا ایجاد جوی از ترس، تهدید، اضطراب و فشار روانی بر سلامت روانی کودکان آسیب وارد میکند.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مروری از طریق گردآوری تعدادی داده است که با توجه به یافته های پیشین و با یکپارچه کردن یافته های به دست آمده از پژوهش های گوناگون دیدگاه جامع تری به دست آمده است. به بیان دیگر با در کنار هم قرار دادن یافته های به دست آمده از پژوهش های گوناگون موارد مختلف مورد بررسی قرار می گیرند.یافته ها: والدین باید سعی کنند در خانواده محیطی حاکی از صلح، صفا و صمیمیت را بوجود آورند، زیرا اگر فرزندان قبول داشته باشند که خانواده آنها را می پذیرد، احساس ارزش و احترام می کنند. والدین باید الگوی نمونه عملی در مسایل عقیدتی، اجتماعی ، دینی و مذهبی باشند.برای دستیابی به بهترین شکل بهداشت روانی، افراد باید شکستهای خود را بپذیرند، انعطاف پذیر باشند، در زندگی هدف داشته باشند، خود کار آمدی و خود گردانی لازم را برای افزایش اعتماد به نفس و احساس کفایت و پختگی داشته باشند.بحث و نتیجه گیری: به هیمن منطور و برای کمک به بهداشت روانی باید زمینه های آسیب پذیری خود را دریابیم، زمان (استفاده بهینه از اوقات) خود را مدیریت کنم، نه خود کم بین باشیم و نه خود بزرگ بین، با انجام به موقع کارها از احساس درماندگی جلوگیری کنیم و با دیگران روابط صمیمانه برقرار کنیم.

نویسندگان

احمد روان

دکتری روانشناسی تربیتی ، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی ، واحد لارستان ، دانشگاه آزاد اسلامی ، لارستان ، ایران

فاطمه رزاقیان

دانشجو کارشناسی روانشناسی ، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی ، واحد شیراز ، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز ، ایران