سازنده گرایی در مدارس: تاملی بر نظریه و اصول و ویژگی ها

این مقاله به بررسی نظریه سازنده گرایی در مدارس می پردازد. سازنده گرایی تاکید دارد که یادگیری باید از طریق مشارکت فعال دانش آموزان صورت گیرد. اصول این نظریه شامل مبتنی شدن بر نظریه های شناختی، تاکید بر یادگیری فرایند ساخت دانش و توجه به یادگیری معنادار است. ویژگی های نظریه شامل دانش نسبی و ساختنی، تنوع محیط های یادگیری و ترکیب ادراکات دانش آموزان در مسائل مختلف می باشد. راهبردهای اجرایی بر اساس این نظریه شامل آغاز درس با سوالات مشوق، ایجاد بازی ها و فعالیت های تعاملی، تشویق به تفکر و بحث، و استفاده از مدل ها برای تدریس فعالانه است. این مقاله تاکید می کند که تعامل فعال دانش آموزان در فرآیند یادگیری، تقویت مهارت های تفکری و حل مسائل را ترویج می دهد.

کلیدواژه ها:

سازنده گرایی ، مدارس ، دانش اموزان ، اموزش و پرورش