اتحاد و اختلاف افق
محل انتشار: پژوهه های فقهی تا اجتهاد، دوره: 3، شماره: 5
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 132
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_TAEJ-3-5_007
تاریخ نمایه سازی: 26 دی 1402
چکیده مقاله:
یکی از بحثهای مهم در رابطه با رویت هلال، بحث اتحاد و اختلاف افق است. در این مقاله به این نکته پرداخته می شود که آیا می توان ضابطه ای برای تسری حکم رویت هلال از یک منطقه به منطقه دیگر ارائه داد؟ ضمن این تحقیق مشخص می شود که علما در اینباره ضوابطی را بیانکردهاند که عبارتند از: اتحاد افق در بلاد متقارب، اتحاد مشارق و مغارب، ثبوت هلال در حد فاصله ۸ درجه شرقی، کفایت رویت در یک منطقه برای همه مناطق. نویسنده ضمن بررسی و نقد ادله هر کدام از این ضوابط چهار گانه، به بررسی مشکل عمده آنها، یعنی عدم اتکا بر ادله روایی منطبق بر مبانی فلکی پرداخته است. البته بر این نکته تاکید می شود که ضابطه محقق خویی مبنی بر اتحاد افق تمام زمین در شروع اول ماه، از دقت بالاتری برخوردار است. اگر چه ادله ایشان تمام است، اما قسمتی از مدعای ایشان به روایات مستند نیست که این مساله با تکیه بر قانونی بر گرفته از روایات رفع می شود. بر پایه این قانون، به اثبات هلال در مناطقی که خورشید از نصف النهار آنها گذشته حکم میشود و در مناطقی که خورشید از نصف النهار آنها نگذشته، اول ماه با یک روز تاخیر اعلام میشود.با توجه به ادله مذکور در مقاله، این نتیجه روشن میگردد که اولا از لحاظ جغرافیایی، حتی مناطقی که دارای طول جغرافیایی نزدیک هستند ممکن است که لحظه ورود به ماه جدید در آنها یکسان نباشد و ثانیا با توجه به شرایط ماه و زمین در هر ماه قمری، مناطقی هم افق میشوند که ممکن است در ماه بعد یا قبل هم افق نباشند.
نویسندگان
محمدباقر زمانی قمشه ای
دانش آموخته مدرسه فقهی امام محمد باقر ع
علی زمانی قمشه ای
استاد خارج حوزه علمیه