ارزیابی خسارت وارده به درختان باقی مانده در حفره ­های قطع و مسیرهای خروج چوب در شیوه تک گزینی (مطالعه موردی: جنگل لونک سیاهکل)

جنگلهای لونک سیاهکل در استان گیلان، از گونه­های چوبی پهن برگ تشکیل شده که به دلیل واقع شدن در تنها کمربند سبز چوبهای تولیدی- تجاری جنگلهای شمال ایران و داشتن گونه­های چوبی با ارزش صنعتی، نظیر راش و ممرز، دارای ارزش اقتصادی قابل توجهی می­باشند. این تحقیق، خسارات ناشی از عملیات قطع و جمع­آوری مقطوعات از حفره های قطع در یک جنگل پهن برگ ناهمسال در منطقه لونک سیاهکل را که با شیوه تک گزینی بهره­برداری می­شود مورد ارزیابی قرار داده است. در این راستا تعداد ۱۱۳ اصله درخت نشانه­گذاری شده و قطع شده در ۳۱ حفره قطع مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی برای تعیین میزان خسارت وارده به درختان باقی مانده سرپا، در هر یک از مراحل قطع و جمع آوری بار از پای کنده تا کنار مسیر چوبکشی در محدوده حفره­های قطع و مناطق جمع­آوری بار، از روش آماربرداری صددرصد استفاده شد و برای تعیین خسارت در کل منطقه مورد آماربرداری با توجه به متغیر بودن مساحت حفره­های قطع و مسیرهای خروج چوب از میانگین وزنی استفاده شد. نتایج این بررسی نشان داد خسارت به درختان باقی مانده در مسیرهای خروج چوب ۵/۴۲% و در مقابل این میزان خسارت در حفره­های قطع ۵/۱۷% می­باشد. بررسی زخمهای ایجاد شده بر روی تنه درختان باقی مانده سرپا نشان داد که زخمهای ناشی از عملیات جمع­آوری بار دارای مساحتی بزرگتر از زخمهای ناشی از عملیات قطع می­باشد. همچنین بیشتر زخمها تا ارتفاع ۲ متری تنه از سطح زمین پراکنش داشته و به طور عمده عمقی، یعنی همراه با خسارت به کامبیوم می­باشند.

کلیدواژه ها:

شیوه تک گزینی ، حفره­های قطع ، مسیرهای خروج چوب ، آماربرداری صددرصد ، میانگین وزنی