مدلسازی زی توده جست های جوان وی ول و پاسخ آن به تیمار تنک کردن در جنگل های زاگرس شمالی (مطالعه موردی: بانه، استان کردستان)

این پژوهش به منظور درک بخشی از پویایی های زادآوری شاخه زاد بلوط وی ول در زاگرس شمالی انجام گرفت. در این زمینه، تاثیر تیمارهای تنک کردن بر مقدار زی توده جست ها و جست گروه های جوان وی ول بررسی شد و مقدار زی توده جست ها و اندام های آنها با استفاده از روابط آلومتریک به عنوان هدف های اصلی برآورد شد. ۴۵ اصله درخت وی ول در پنج رویشگاه و سه طبقه قطری قطع و کنده های آنها برای بررسی چگونگی جست دهی حفاظت شدند. در سال دوم پس از قطع، تیمارهای تنک کردن ملایم (اندوخته گیری شش جست در جست گروه) و شدید (اندوخته گیری سه جست در جست گروه)، روی دو سوم جست گروه ها اعمال شد و بقیه جست گروه ها به عنوان شاهد دست نخورده نگه داشته شدند. زی توده جست ها به تفکیک اندام های مختلف پس از هفت سال رویشی (مرحله زادآوری) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بیشترین زی توده جست ها مربوط به تنه (۴/۵۷ درصد) بود و پس از آن به ترتیب شاخه، برگ و سرشاخه ها قرار گرفتند. میانگین رطوبت جست ها ۴۲ درصد و بیشتر آن متعلق به شاخه ها بود. تجزیه واریانس نشان داد که طبقه های قطری کنده های مادری بر زی توده جست و جست گروه ها اثر معنی داری نداشت، اما اختلاف زی توده جست ها در رویشگاه های مختلف معنی دار بود. براساس مقایسه تیمارهای تنک کردن، بیشترین زی توده در جست های تنک کردن ملایم وجود داشت و اختلاف معنی داری بین تنک کردن شدید و شاهد وجود نداشت. مدل برآوردکننده زی توده جست کامل و اندام های آن، با استفاده از رابطه توانی برازش داده شد. با توجه به نمایه های R۲، STDEV، RMSE، rRMSE و nRMSE و اعتبارسنجی مدل به روش Leave one-out مشخص شد که از بین متغیرهای مستقل، قطر یقه بهترین متغیر پیش بینی کننده زی توده در همه موارد بود.

کلیدواژه ها:

Allometric models ، Biomass ، Coppice ، Stool