بررسی یکپارچه نوآوری ها در بخش کشاورزی: نقش آژانس، ساختار و تعامل پویا آنها

هدف این مقاله بهبود درک ما از نقش افراد و اهمیت زمینه های اجتماعی آنها در شکل دادن به پویایی انتشار فناوری در بخش کشاورزی است. هنگام توجیه نرخ های مختلف پذیرش نوآوری، بررسی های ادبیات موجود بر محرک های تغییرات فن آوری اعمال شده توسط رفتار عاملی کشاورزان یا فرآیندهای شناختی کشاورزان منفرد و زمینه های اجتماعی (ساختارها) تاکید می کنند. با این حال، آنها همچنان دیدگاهی پراکنده از نحوه تاثیرگذاری سیستم های اجتماعی محلی و رفتار عاملی کنشگران فردی بر تکامل رژیم های تکنولوژیکی دارند و توانایی توصیف تعامل هدفمند بین عاملیت و ساختارها را ندارند. ما یک بررسی یکپارچه از مرتبط ترین مقالات منتشر شده در ۲۰ سال گذشته ارائه می کنیم و تاثیر ساختارها و آژانس های برآمده از سیستم های اجتماعی محلی را بر فرآیند نوآوری محلی و در نتیجه، تکامل رژیم های تکنولوژیکی مورد بحث قرار می دهیم. مقوله های کلان شناسایی شده، فرآیندهای اصلی را توصیف می کنند که بر توانایی های افراد برای بسیج و مدیریت منابع محلی برای نوآوری تاثیر می گذارند، و به ما این امکان را می دهند که به طور انتقادی موجودی پیشرفت های قبلی را از منظری جدید ارزیابی کنیم و راه های تحقیق جدید را شناسایی کنیم.

کلیدواژه ها:

نوآوری بخش کشاورزی ، بررسی یکپارچه ، دستور کار تحقیقاتی ، ساختارهای آژانس ، رویکرد مردم محور