تاثیر خودمهارگری بر بهزیستی هیجانی به واسطه نقش شفقت خود و تنظیم هیجان در بیماران سرطانی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 73
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_KRAP-24-3_012
تاریخ نمایه سازی: 23 آذر 1402
چکیده مقاله:
بیماری سرطان بر جنبههای مختلف کیفیت زندگی بیمار از جمله وضعیت روحی، روانی، اجتماعی و اقتصادی تاثیر دارد. هدف این پژوهش ارزیابی مدل تاثیر خودمهارگری بر بهزیستی هیجانی با میانجیگری شفقت خود و تنظیم هیجان در بیماران سرطانی بود. روش اجرای این پژوهش توصیفی و طرح پژوهش همبستگی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری است. جامعه پژوهش شامل تمامی بیماران سرطانی در سال ۱۳۹۹می باشد. نمونه پژوهش شامل ۲۰۰ نفر(زن و مرد) از بیماران سرطانی در بیمارستان امام حسین(ع) شهر تهران بود که به شکل نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. برای جمعآوری داده از مقیاس خودمهارگریet al, ۲۰۰۴) (Tangney,، فرم کوتاه مقیاس شفقت خود (Raes et al, ۲۰۱۱)، پرسشنامه تنظیم هیجان Gross & John, ۲۰۰۳)) و مقیاس بهزیستی ذهنی (Keyes, & Magyar-Moe, ۲۰۰۳)استفاده گردید. تحلیل داده ها با استفاده از نرمافزارهای SPSS۲۶ و AMOS۲۴ صورت گرفت. جهت تحلیل روابط واسطهای نیز از روش بوت استرپ در برنامه MACRO پریچر و هایز (۲۰۰۸) استفاده شد. نتایج نشان داد خودمهارگری بر بهزیستی هیجانی اثر مستقیم و معنیدار دارد(p<۰/۰۰۸). همچنین، اثر مستقیم خودمهارگری بر شفقت خود معنادار بود(p<۰/۰۰۱)، اما اثر مستقیم خودمهارگری بر تنظیم هیجان معنادار نبود(p>۰/۰۵). اثرغیرمستقیم خودمهارگری بر بهزیستی هیجانی به واسطه شفقت خود معنی دار بود(p<۰/۰۰۱)، اما اثرغیرمستقیم خودمهارگری بر بهزیستی هیجانی به واسطه تنظیم هیجان معنیدار نبود(p>۰/۰۵). نتایج پژوهش برای متخصصان و روانشناسان حوزه سلامت تلویحات کاربردی داشته و میتوان نتیجه گرفت که خودمهارگری به واسطه شفقت خود بر بهزیستی هیجانی بیماران سرطانی اثر دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم عابدینی
دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
بهمن اکبری
استاد گروه روان شناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
عباس صادقی
دانشیار، گروه مشاوره، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
سامره اسدی مجره
استادیار گروه روان شناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :