تاثیر تمرین هوازی و مصرف کورکومین بر علائم بالینی و سطوح سرمی هورمون های جنسی در زنان ۳۵-۱۸ سال مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

مقدمه: سندرم پیش از قاعدگی (PMS)در فاز لوتئال سیکل قاعدگی رخ داده و از شدت کافی برای تداخل با جنبه های معمول زندگی برخوردار می باشد. استفاده از تمرین هوازی و داروهای گیاهی، از راه های موثر برای درمان PMS می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر ورزش هوازی و مصرف کورکومین بر ادم و سطوح هورمون های استروژن و پروژسترون در افراد مبتلا به PMS انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور در سال ۱۳۹۵ بر روی ۴۰ نفر از زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی در تبریز انجام شد. افراد به ۴ گروه تمرین، کورکومین، تمرین + کورکومین و دارونما تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت ۸ هفته و هفته ای ۳ جلسه به انجام تمرینات ایروبیک پرداختند و سایر گروه ها از ۷ روز مانده به عادت ماهانه تا ۳ روز اول، روزانه ۲ عدد کپسول حاوی ۱۰۰ میلی گرم کورکومین و یا دارونما مصرف کردند. تشخیص سندرم به صورت آینده نگر و با استفاده از پرسشنامه دیکرسون صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۱) و آزمون­های آماریتوصیفیواستنباطی انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: تمرین، کورکومین و ترکیب آن دو، اثر معنی داری بر ادم ناشی از سندرم پیش از قاعدگی نداشتند (۰۵/۰p). بهبود علائم رفتاری ناشی از سندرم پیش از قاعدگی، تنها در گروه تمرین و گروه تمرین به همراه کورکومین مشاهده شد (۲/۰=p). علائم خلقی سندرم پیش از قاعدگی در هر سه گروه مورد مطالعه نسبت به قبل و پس از مداخله بهبود نشان داد (۰۵/۰>p). همچنین هیچ کدام از مداخلات تغییر معنی داری را در میزان پروژسترون سرم ایجاد نکردند(۰۵/۰p). نتیجه گیری: تمرین هوازی و مکمل کورکومین هر دو بر علائم و هورمون های سندرم پیش از قاعدگی تاثیر گذار می باشد، ولی نشانگان سندرم پیش از قاعدگی به یک اندازه تحت تاثیر این دو مداخله قرار نمی گیرند. لذا توصیه می­شود جهت کسب نتیجه بهتر از ترکیب تمرین هوازی و کورکومین در زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

ادم ، تمرین هوازی ، سندرم قبل از قاعدگی ، کورکومین ، هورمون های جنسی