بررسی کارآمدی روان نمایشگری بر بهبود بخشی مهارتهای اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان نارساخوان

هدف :این پژوهش به بررسی کارآمدی روان نمایشگری بر مهارتهای اجتماعی و عزت نفس کودکان نارساخوان در دبستانهای منطقه ۱ آموزش و پرورش شهرستان اردبیل پرداخته است. روش:  نمونه پژوهش ۳۱ نفر از دانش آموزان دختر و پسر ۱۳ ساله نارساخوان درپایه پنجم ابتدایی مدارس دولتی در سال تحصیلی  ۸۵-۱۳۸۴ بودند که پس از دو مرحله نمونه گیری، به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای و اجرای مصاحبه با معلم، والدین و کودک و با استفاده از فرم مخصوص بررسی وضعیت کودک از لحاظ خواندن انتخاب شدند (۱۶ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل). در مرحله بعدی پیش آزمون از دو گروه با استفاده از آزمون مهارتهای اجتماعی استفنز (SBA) و آزمون عزت نفس کوپراسمیت (SEI) گرفته شد. سپس گروه آزمایش به مدت ده جلسه گروهی تحت درمان روان نمایشگری قرار گرفتند و در پایان مجددا پس آزمون بر روی دو گروه انجام گرفت. یافته ها: تحلیل و مقایسه اطلاعات به دست آمده از  تفاضل پیش آزمون - پس آزمون نشان داد که اجرای روان نمایشگری مهارتهای اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان را افزایش می دهد. همچنین تحلیل زیرمقیاس های آزمون مهارتهای اجتماعی نتایج مطالعه نشان داد که اجرای روان نمایشگری بر مهارتهای میان فردی و رفتارهای مربوط به کار که از ابعاد آزمون مهارتهای اجتماعی هستند ، اثر معنا دار دارد،  اما در رابطه با اثر روان نمایشگری بر رفتارهای مربوط به خود و رفتارهای مربوط به محیط،  نتیجه معنا داری به دست نیامد. نتیجه گیری: برای افزایش مهارتهای اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان نارسا خوان می توان از فنون روان نمایشگری استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

psychodrama ، social skills ، self-esteem ، dyslexia ، روان نمایشگری-مهارت های اجتماعی- عزت نفس- نارساخوان