سینوزیت قارچی پارانازال در بیماران بدون نقص ایمنی در تهران (۸۶-۱۳۸۵)

زمینه و هدف : وقوع عفونت های قارچی به خصوص سینوزیت قارچی در ایران رو به افزایش است و تعیین عوامل مسبب آن در زمینه کنترل و درمان ضروری می باشد. این مطالعه به منظور تعیین شیوع سینوزیت قارچی پارانازال در بیماران بدون نقص ایمنی مراجعه کننده به بیمارستان های امیر اعلم و امام خمینی (ره) تهران انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی مقطعی روی ۱۰۸ بیمار مبتلا به سینوزیت مزمن (۷۳مرد، ۳۵ زن) با محدوده سنی ۶۸-۹ سال و میانگین سنی ۷.۱±۲۹.۶ سال مراجعه کننده به بیمارستان های امیراعلم و امام خمینی (ره) تهران از فروردین ۱۳۸۵ تا فروردین ۱۳۸۶ انجام شد. تایید وجود سینوزیت در این بیماران با تصاویر رادیولوژی به اثبات رسید. به منظورآگاهی بیشتر از وضعیت بیماران پرسشنامه ای شامل اطلاعات جنس، شغل، وجود بیماری های زمینه ای همچون دیابت و مصرف یا عدم مصرف داروهای سرکوبگر ایمنی پرگردید. نمونه گیری با روش شستشوی سینوس و بیوپسی به دو طریق عمل فنستراسیون وعمل کالدول لوک انجام گرفت. نمونه ها در محیط های سابورودکستروزآگار، سابورودکستروز آگار+ کلرآمفنیکل و بلاد آگار کشت و در دمای ۳۰ و ۳۷ درجه سانتی گراد نگهداری شدند. همچنین آزمایش مستقیم ،گسترش نازک و لام فیکساتیو برای بررسی هیستولوژی به عمل آمد و برای تایید کلونی ها کشت روی لام انجام شد. یافته ها : سینوزیت قارچی در ۸ بیمار (۷.۴ درصد) گزارش شد که براساس نوع قارچ ۶ مورد آلترناریا، ۱ مورد پسیلومایسس و ۱ مورد آسپرژیلوس فلاووس بود. برحسب گروه سنی بیشترین سینوزیت قارچی (۵ مورد) در محدوده ۳۹-۳۰ سال مشاهده گردید. نتیجه گیری : با توجه به شیوع ۷.۴ درصدی سینوزیت قارچی و جداشدن قارچ پسیلومایسس که در نوع خود کم نظیر است؛ انجام مطالعات بیشتر و تکمیلی توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

Fungal sinusitis ، Paranasal sinuses ، Fungal agents ، سینوزیت قارچی ، سینوس پارانازال ، عوامل قارچی