نقش میانجی احساس تعلق پذیری در رابطه بین سازگاری روان شناختی خانواده و وضعیت روان شناختی (افسردگی، احساس شکست و به دام افتادگی) دختران نوجوان در دوران شیوع ویروس کووید-۱۹

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی احساس تعلق ­پذیری در رابطه بین سازگاری روان­شناختی خانواده و وضعیت روان­شناختی (افسردگی، احساس شکست و به دام ­افتادگی) دختران نوجوان در دوران شیوع ویروس کووید-۱۹ بود. روش ­ها­: روش پژوهش حاضر از نظر ماهیت همبستگی با استفاده از مدل ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش­آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر اردبیل در سال ۱۴۰۰ تشکیل می­ دادند که از بین آنها ۷۰۰ دانش ­اموز به صورت تصادفی به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند و اقدام به تکمیل پرسشنامه کردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه نیازهای بین ­فردی، مقیاس کوتاه شکست و به­ دام افتادگی، پرسشنامه سلامت بیمار و پرسشنامه سازگاری روان­شناختی خانواده بود. برای تحلیل­ های توصیفی از فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و برای تحلیل ­های استنباطی ضمن بررسی مفروضه­ نرمال بودن با استفاده از آزمون کلموگروف در نرم افزار SPSS-۲۵، از روش تحلیل مسیر در نرم افزار SMARTPLS استفاد شد. یافته ­ها: یافته­ها نشان داد که اثرات مستقیم وضعیت روان شناختی خانواده بر تعلق پذیری و افسردگی، به دام افتادگی و شکست معنادار است (۰۱/۰p<) . نقش میانجی احساس تعلق پذیری در رابطه بین وضعیت روان­شناختی خانواده و افسردگی، به دام افتادگی و شکست نیز تایید شد(۰۱/۰p<) . اثر کل وضعیت روان­شناختی بر افسردگی، به دام افتادگی و شکست تایید شد(۰۱/۰p<). شاخص های نیکویی برازش داده­ها نشان­دهنده برازش مناسب مدل است. نتیجه­ گیری: از این یافته ­ها نتیجه گرفته می­شود که سازگاری روان­شناختی خانواده نقشی بس شگرف در سلامت روان دختران نوجوان دارد و این نقش با میانجی­گری تعلق­پذیری برجسته ­تر نیز می ­شود و در گام اول برای ارتقاء سلامت روان دختران باید دست به مداخله در سطح خانواده زد.

کلیدواژه ها:

دختر ، افسردگی ، شکست ، به دام افتادگی ، تعلق پذیری