ارزیابی راهبرد ترکیب مدل های تجربی و مبتنی بر درخت در پیش بینی تبخیرتعرق مرجع

در پژوهش حاضر، از سه مدل داده محور شامل مدل درختی M۵P، REP و جنگل تصادفی در تخمین تبخیر-تعرق مرجع روزانه استفاده شد. توانایی این سه مدل در تخمین تبخیر-تعرق مرجع در حالت منفرد و ترکیبی مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور از داده های هواشناسی روزانه پنج ایستگاه هواشناسی در استان کرمان در بازه زمانی ۱۳۷۹ تا ۱۳۹۹ استفاده شد. یک ترکیب از متغیرهای هواشناسی، با استفاده از تحلیل حساسیت در مقابل مقادیر تبخیر-تعرق مرجع حاصل از فائو- پنمن- مونتیث، به عنوان ورودی برای هر یک از مدل های مذکور در نظر گرفته شد. درنهایت، دقت روش های مذکور و روش های تجربی در برآورد تبخیر-تعرق گیاه مرجع با استفاده از شاخص های آماری مورد مقایسه و مدل برتر انتخاب شد. نتایج در مرحله صحت سنجی نشان داد که روش M۵P به صورت منفرد (۰۸۳/۰ = RSME و ۹۹۸/۰NS =  در ایستگاه بم) و روش میانگین گیری وزنی از مدل های درختی به صورت ترکیبی (RMSE = ۰.۱۵۵ و NS = ۰.۹۹۴ در ایستگاه بم و سیرجان) در همه ایستگاه های مورد مطالعه نتایج بهتری در تخمین مقادیر تبخیر-تعرق مرجع داشته اند. در حالت کلی، مدل های درختی به خصوص M۵P، در مقایسه با مدل های تجربی نتایج بهتری در تخمین مقادیر تبخیر-تعرق روزانه گیاه داشته اند.

کلیدواژه ها:

تحلیل حساسیت ، جنگل تصادفی ، روش ترکیبی ، کرمان ، هارگریوز- سامانی