مروری بر جداسازی نفت از آب توسط بیوچار: روشهای سنتز، بازیابی و چالش های پیشرو

امروزه گسترش اکتشافات نفت ، توسعه فعالیت های دریایی و صنعتی منجر به آلوده شدن دریا توسط هیدروکربن ها شده است . نفت به عنوان شاخص ترین هیدروکربن ها به شمار می آید و امولسیون نفت در آب خطرات زیست محیطی جبرانناپذیری به بار می آورد. به همین دلیل ، جداسازی نفت از آب به عنوان چالش مهم زیست محیطی مطرح شده است . روش جذب سطحی با استفاده از جاذبهای جامد به دلیل داشتن ویژگی های منحصر به فرد، یکی از موثرترین روشها برای جداسازی نفت از آب به حساب می آیند. در مهر و مومهای اخیر، از بین جاذبهای جامد، مواد متخلخل کربنی سنتز شده از زیست توده( اصطلاحا بیوکربن ها) به دلیل مزایایی همچون هزینه ساخت کم ، ظرفیت جذب مناسب ، قابلیت استفاده مجدد، تجدید پذیری ، در دسترس بودن و عدم ایجاد آلودگی ثانویه مورد توجه ویژه محققان قرارگرفته است . بیوچار دسته ای از بیوکربن می باشد که علاوه بر ویژگی های بالا به دلیل داشتن خواص ساختاری مناسب همچون تنظیم ساختار با انتخاب پیش سازههای خاص و انعطافپذیر بودن برای بهبود خواص، جاذب مناسبی برای رفع این چالش محسوب می شود. هدف از این مقاله ، نگاه مروری به بیوچار، روشهای بازیابی ، مکانیسم جداسازی ، آینده و چالش های پیش روی مواد بیوکربنی برای جذب و جداسازی ترکیبات نفتی از آب می باشد.

کلیدواژه ها:

بیوچار ، جداسازی نفت و آب ، جاذب بیوکربنی ، بازیابی بیوکربن ، جذب سطحی