بررسی تاثیر نگرش های ذهنی شهروندان بر میزان استفاده از حمل و نقل عمومی (مطالعه موردی: کلانشهر تهران)

توسعه روز افزون شهرها و افزایش وابستگی و تمایل شهروندان به خودروی شخصی و به طبع آن اثرات نامطلوب زیست محیطی و اجتماعی آن، به یک چالش جدی برای برنامه ریزان شهری تبدیل شده است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تاثیر نگرش­های ذهنی شهروندان بر استفاده آن­ها از حمل و نقل عمومی در شهر تهران صورت گرفته است و از نوع توصیفی-کمی است. در این پژوهش تعداد ۴۴۳ پرسشنامه توسط شهروندان تهرانی تکمیل گردید که جهت تحلیل داده­های حاصل از پرسشنامه­ها از نرم افزارهای ۲۲ SPSS  و Smart PLS۳ استفاده شده است. میانگین شاخص های نگرش زیست محیطی، نگرش اجتماعی، نگرش اقتصادی و استفاده از حمل و نقل عمومی به ترتیب، ۶۹/۳، ۵۸/۳، ۲۰/۳ و ۹۴/۲ بدست آمد. در بررسی تاثیر هر یک از معیارها، شاخص نگرش اقتصادی با ضریب مسیر ۴۷۵/۰ در رتبه اول قرار گرفت و بنابر تاثیر بالای این شاخص، می بایست سیاست­های استفاده از حمل و نقل در این قسمت متمرکزتر اعمال گردد. سپس شاخص های نگرش زیست محیطی و نگرش اجتماعی به ترتیب با ضرایب مسیر ۱۴۵/۰، و ، ۰۸۰/۰ در رتبه­های بعدی جای گرفتند. از دیگر نتایج پژوهش، رابطه مشخصات فردی و جنسیت با استفاده از حمل و نقل عمومی است و این عدد برابر ۱۱۰/۰- بدست آمدند، بنابراین نمی توان از تاثیر آن­ها چشم پوشی کرد. همچنین، برازش کلی پژوهش نیز ۳۹۱/۰ محاسبه گردید که نشان از برازش مطلوب و قوی مدل ساختاری است.

کلیدواژه ها:

نگرش های رفتاری ، نگرش های ذهنی ، حمل و نقل عمومی ، نگرش شهروندان ، شهر تهران