اثر مایه کوبی برخی جدایه های سودوموناس بر رشد و جذب عناصر غذایی گوجه فرنگی در شرایط مزرعه

شناسایی باکتریهای محرک رشد گیاه و بکارگیری آنها یکی از گام های اساسی در کشاورزی پایدار است. بر این اساس در این آزمایش برخی از جدایه های متعلق به جنس سودوموناس که به تازگی جداسازی و شناسایی شده اند برای اولین بار در شرایط مزرعه در کشت گیاه گوجه فرنگی مورد استفاده قرار گرفتند. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۵ تیمار و ۳ تکرار به اجرا درآمد. در این آزمایش نشاءهای گوجه فرنگی رقم super chief در کشت خزانه با تیمار تلفیقی جدایه های Pseudomonas sp. شامل (S۱۰-۳+S۱۹-۱، S۱۴-۳+S۱۹-۱ و S۲۱-۱+S۱۹-۱) تلقیح شدند، علاوه بر آن تیمار شاهد بدون تلقیح باکتری و تیمار کود کامل (براساس نتایج آزمون خاک) به منظور انجام مقایسه لحاظ شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که اثر باکتری های فوق بر شاخص هایی مثل عملکرد، اندازه میوه، محتوای ویتامین ث، لیکوپن، درصد نیتروژن، فسفر و پتاسیم موجود در بخش هوایی و سطح برگ معنی دار است و بالاترین عملکرد در تیمارS۱۴-۳+S۱۹-۱ (g.m-۲۹/۴۸۳۰) و بالاترین میزان ویتامین ث، لیکوپن، نیتروژن، فسفر، پتاسیم و سطح برگ در تیمار S۲۱-۱+S۱۹-۱ به ترتیب با مقادیر mg.۱۰۰g-۱ Fwt ۰۲/۷،  mg.kg-۱۰۱/ ۴۶،  mg.g-۱۰۹/۳۰، mg.g-۱  ۳/۷، mg.g-۱  ۶/۱۵ و cm۲۶/۶۰ بدست آمد. این در حالی بود که سایر ویژگیهای اندازه گیری شده در این آزمایش شامل تعداد میوه کل و اسیدیته، مواد جامد محلول (TSS)،pH  وEC  میوه، سفتی گوشت، سفتی پوست، قطر ساقه، تعداد گره، ارتفاع ساقه، تعداد ساقه جانبی و کلروفیل متاثر از تیمارهای مورد استفاده نبود. باتوجه به نتایج فوق می توان به موثر بودن باکتریهای مورد استفاده در این آزمایش به عنوان کود زیستی در بهبود عملکرد و جذب بهتر عناصر و افزایش سطح برگ و کیفیت میوه گوجه فرنگی اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

باکتریهای محرک رشد ، سودوموناس ، پتاسیم ، فسفر ، عملکرد گوجه فرنگی