کاربرد برگی عصاره جلبک دریایی، سیلیسیوم و سلنیوم باعث بهبود خصوصیات رشدی و عملکرد گوجه فرنگی در بسترهای مختلف کشت بدون خاک می شود

این پژوهش با هدف بررسی اثر بسترهای مختلف کشت و کاربرد برگی سیلیسیوم، سلنیوم و عصاره ی جلبک دریایی بر خصوصیات رشدی و عملکرد گوجه فرنگی رقم دافنیس در بستر هیدروپونیک طی سال های ۱۳۹۹-۱۳۹۸ انجام گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور بستر کشت در دو سطح (۵۰% کوکوپیت+ ۵۰% پرلایت و ۵۰% پالم پیت+ ۵۰% پرلایت) و محلول پاشی بهبود دهنده های رشد در ۷ سطح ( شاهد، غلظت ۱۰ و۲۰ درصد عصاره جلبک دریایی، ۲۵ و ۷۵ میلی گرم بر لیتر سدیم سیلیکات و ۴ و ۱۰ میلی گرم بر لیتر سدیم سلنیت) در چهار تکرار انجام شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که برخلاف اثر متقابل، اثر هر یک از عوامل اصلی به تنهایی بر خصوصیات رشدی به استثنای قطر ساقه، تعداد و شاخص سطح برگ معنی دار بود. اختلاف معنی داری از نظر عملکرد و اجزای عملکرد بین بستر کاشت پالم پیت + پرلیت با بستر کوکوپیت + پرلیت مشاهده نشد. همچنین مشخص گردید که محلول پاشی بوته های گوجه فرنگی با عصاره جلبک دریایی، سیلیسیوم و سلنیوم سبب بهبود عملکرد و اجزای عملکرد نسبت به تیمار شاهد شد که در بین تیمارهای مورد مطالعه، بیشترین میزان افزایش عمکرد در کاربرد غلظت ۲۰ درصد عصاره جلبک دریایی و همچنین کاربرد غلظت ۷۵ میلی گرم بر لیتر سدیم سیلیکات بدست آمد.

کلیدواژه ها:

بهبود دهنده های رشد ، پالم پیت ، کشت بدون خاک ، کوکوپیت ، محلول پاشی