بررسی روند تغییرات کیفیت آب زیرزمینی دشت میاندوآب با استفاده از روش مان– کندال

روند تغییرات کیفیت آب زیرزمینی دشت میاندوآب طی سال­های (۱۳۹۱- ۱۳۸۱) (برای دوره­های پر آب و کم آب) با استفاده از آزمون ناپارامتری مان- کندال اصلاح شده برای ضریب خودهمبستگی مرتبه اول تحلیل شد. نتایج نشان داد که از مجموعه ۲۵ ایستگاه نمونه­برداری آب و برای ۱۴ متغیر کیفی مورد بررسی، برای دوره پر آب، ۵۸ درصد از مشاهده ها دارای روند صعودی، ۳۲ درصد روند نزولی و ده درصد بدون روند (در سطح معنی­داری ۵ درصد) بودند. این ارقام برای دوره کم آب به­ترتیب ۶۱، ۳۲ و ۷ درصد در سطح معنی­داری ۵ درصد بود. از بین مشاهده های دوره پر آب روند صعودی معنی دار (در سطح ۱۰ درصد) برای ۷/۲۳ درصد از مشاهده ها و روند نزولی معنی­دار برای ۳/۶ درصد از مشاهده ها به­دست آمد. در ۷۰ درصد از مشاهده ها روند معنی داری (در سطح ۱۰ درصد) مشاهده نشد. برای ماه کم آب ۲۲ درصد سری­ها روند صعودی معنی دار، ۱۰ درصد روند نزولی معنی دار و ۶۸ درصد بدون روند معنی دار بودند. همچنین نتایج نشان داد که بیشترین روند صعودی متغیر های کیفی متعلق به غرب و جنوب دشت )در دوره پر آب( بود. با افت سطح آب روند صعودی در متغیرهای کیفی مانند SAR و EC هم در شرق دشت مشاهده شد. نتایج تخمین­گر شیب سن نشان داد که روند تغییرات هر دو پارامتر EC و SAR برای هر دو دوره پر آب و کم آب در حال افزایش است، به طوری که در خصوص پارامتر EC در دوره پر آب مقدار آن در هر سال حدود ۲۰ میکرو زیمنس بر سانتی­متر افزایش داشته است.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، آزمون مان کندال ، تخمین­گر سن ، خودهمبستگی ، متغیر های کیفی