ارزیابی همگرایی پروتکلهای وابسته به زمان و وابسته به مسافت در تعیین نقطه ی شکست ضربان قلب (HRDP) در بین دختران جوان غیرفعال

نقطه ی شکست ضربان قلب((HRDP نقطهی انحراف ضربان قلب از خط مستقیم در بررسی ارتباط بین بار کار و زمان تعریف می شود که به عنوان ملاکی برای برنامه ریزی شدت تمرینات هوازی مورد استفاده واقع می شود. هدف از اجرای تحقیق حاضر ارزیابی همگرایی پروتکلهای وابسته به زمان و وابسته به مسافت در تعیین نقطه ی شکست ضربان قلب (HRDP) در بین دختران جوان غیر فعال بود. بدین منظور، تعداد ۲۰ نفر از دختران غیرفعال به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه ۱۰ نفره ]گروه پروتکل وابسته به زمان (گروه الف): سن ۱۹±۱/۰۲ سال، قد ۱۶۳/۱۱±۷/۱۴ سانتیمتر، وزن۵۷/۰۰±۷/۷۴کیلوگرم، و حداکثر اکسیژن مصرفی۳۲/۸۹± ۱/۱۴ میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) و گروه پروتکل وابسته به مسافت (گروه ب): سن ۲۰±۱/۱۵ سال، قد ۱۶۲/۸۰±۷/۹۱سانتیمتر، وزن ۵۷/۳۰±۱۲/۱۴کیلوگرم، و حداکثر اکسیژن مصرفی۳۳/۲۱±۱/۳۵میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه)[ جایگزین شدند. آزمودنی های گروه الف، پروتکل وابسته به زمان و آزمودنی های گروه ب، پروتکل وابسته به مسافت را با فاصله زمانی ۷۲ ساعت تکرار کردند. HRDP تعیین شده با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی به عنوان روش مبنا مورد توجه قرار گرفت. برای ثبت لحظه به لحظه منحنی عملکرد ضربان قلب((HRPC از دستگاه تله متری استفاده شد. برای پردازش داده ها و تعیین همگرایی بین پروتکل ها، از مدل گرافیکی بلاند-آلتمن و روش آماری Intraclass Correlation (ICC) استفاده شد. نتایج نشان داد پروتکل وابسته به زمان با روش مبنا همگرایی ندارد ( ICC= -۰.۰۱۹۱ ; -۱.۹۶ ; ۹۵% CI = -۸.۹ to +۲۶.۵ (b/min؛ در حالی که یافته ها همگرایی متوسط به پایینی را بین پروتکل وابسته به مسافت و روش مبنا نشان داد.(ICC= ۰.۴۰۰۲ ; -۱.۹۶ ; ۹۵% CI = -۵.۱ to +۳۵.۵ b/min) بر اساس نتایج میتوان گفت که در تعیین HRDP ،پروتکل وابسته به مسافت نسبت به پروتکل وابسته به زمان، با روش مبنا همگرایی بالاتری دارد؛ با این حال، برای تعیین HRDP با استفاده از این پروتکل باید تردید نمود.

کلیدواژه ها:

نقطه ی شکست ضربان قلب ، پروتکل وابسته به مسافت ، پروتکل وابسته به زمان ، همگرایی.