ضرروت توجه به کشاوری چندکارکردی با توسعه اگروتوریسم در استان مازندران

یکی از راهبردهای کشاورزی چندکارکردی۱، گردشگری کشاورزی است. گردشگری کشاورزی نشان دهنده ارتباط بین دو صنعت مهم گردشگری و کشاورزی در روستاهاست که در آن افراد در محیط روستا با فعالیتهای کشاورزی مختلف زراعی، باغی، جنگل و مراتع با فعالیت دامداری صنعتی و سنتی، آبزی پروری، پرورش طیور، و... آشنا میشوند. از طرفی با توجه به شرایط مختلف آب و هوایی و اقلیم نواحی روستایی در ایران، در هر روستا قابلیت تولید نوعی خاصی از محصول کشاورزی وجود دارد. بنابراین پتانسیل استان و شهرستان و منطقه باید از لحاظ الگوی کشت منطقه ای با تهیه نقشه آمایش سرزمین و سیستم اطلاعات جغرافیایی پهنه بندی شود تا گردشگران بر حسب نوع اطلاعات موجود، امکان انتخاب انواع گردشگری کشاورزی با جذابیت های مختلف داشته باشند. اهمیت و ضرروت توجه به گردشگری کشاورزی در طرح جیاس میراث کشاورزی مهم جهانی۲ در استان مازندران با توجه به امکان ثبت میراث مهم کشاورزی منطقه در انواع محصول مانند برنج، مرکبات، سیستمهای آبیاری سنتی، وجود انواع درختان قدیمی، بکارگیری انواع فناوریهای نوین و تلفیق دانش بومی و دانش نوین در عملیات کشاورزی بیشتر مورد توجه است. از طرفی وجود انواع گردشگری و توجه به انواع جاذبهای طبیعی نزدیک هم (جنگل، دریا، کوه) در استان در توسعه گردشگری کشاورزی نقش مهمی دارد. در مطالعه حاضر به روش مروری و تحلیل محتوا با استفاده از نرم افزار مکس کیودا مهمترین راهکارهای قابل اجرا توسعه گردشگری کشاورزی استان در چهار بعد محیطی-اکولوژیکی، اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی و نهادی طبقه بندی شده است.

کلیدواژه ها:

کشاوری چندکارکردی ، اگروتوریسم ، جیاس یا سیستم میراث کشاورزی مهم جهانی ، توسعه پایدار روستایی