آشکار سازی تغییرات زمانی-مکانی بارش های جنوب شرق ایران

این پژوهش با بهره گیری از روش ناپارامتریک من کندال و آزمون شیب سن، روند تغییرات بارش، در مقیاس سالانه، فصلی و حداکثر بارش ۲۴ ساعته جنوب شرق ایران مورد بررسی قرار گرفته است. داده های مورد استفاده در این تحقیق ، داده های بارش روزانه ۱۷ ایستگاه سینوپتیک سه استان سیستان و بلوچستان، هرمزگان و کرمان طی دوره ۲۰۱۶-۱۹۸۷ می باشد خروجی آنها به صورت جداول، نمودارها ونقشه های روند در محیط نرم افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی تهیه گردید. نتایج حاصل از روش من-کندال نشان داد روند میانگین بارش سالانه و همچنین فصول بهار، تابستان و پاییز جنوبشرق ایران معنی دار نبوده و تنها بارش زمستان دارای روند معنی دار و از نوع کاهشی میباشد. برآورد شیب سن حاکی از کاهش شیب بارش جنوب شرق ایران در فصل زمستان برابر با ۳۵۰/۰- میلی متر در سال است. روند بارش سالانه ایستگاه های بندرعباس، بندرلنگه، ابوموسی و کیش در سطح ۹۵% و ایستگاه های جاسک و ایرانشهر در سطح ۹۰% معنی دار و کاهشی می باشد. آماره های آزمون سن نشان دادند که بیشترین کاهش بارش سالانه، مربوط به ایستگاه بندرلنگه به میزان ۱۶/۴- میلی متر در سال است. در فصول بهار، تابستان و پاییز، روند بارش در هیچ یک از ایستگاه های جنوب شرق ایران معنی دار نبوده و بارش فصل زمستان در ایستگاه های بندرلنگه، جاسک و کیش در سطح معنی داری ۹۵% دارای روند کاهشی می باشد. بررسی تغییرات بارش بارش۲۴ ساعته نشان داد که بارش مذکور در اکثر ایستگاه ها دارای روندی کاهشی بوده، که این روند در ایستگاه های بندرعباس در سطح ۹/۹۹ درصد و در ایستگاه های بندرلنگه، جاسک، ابوموسی و کیش در سطح ۹۵% معنی دار می باشد.

کلیدواژه ها:

بارش ، روند ، من-کندال ، شیب سن ، جنوب شرق ایران