تاثیر تمرین مقاومتی بر امنتین- ۱ سرمی و عوامل خطرساز قلبی متابولیک در مردان مبتلا به دیابت نوع دو

امنتین-۱ یک پروتئین تازه کشف شده است که از بافت چربی احشایی بیان و ترشح می شود که حساسیت انسولین را افزایش می دهد. ما اثرات ۱۲ هفته تمرین مقاومتی را بر غلظت سرمی امنتین-۱ همراه با عواملخطر قلبی عروقی در مردان دیابتی نوع دو بررسی کردیم. بیست ویک شرکت کننده دارای دیابت نوع دو (میانگین سن: ۵۵/۱۰±۲/۱۴ سال و نمایه توده بدنی ۲۴/۵۰±۲/۲۲ کیلوگرم/متر مربع) به گروه های تمرین ورزشی ۱۰ نفر و کنترل ۱۱ نفر اختصاص داده شدند (میانگین سن: ۵۳/۱۲±۳/۴۴ سال و نمایه توده بدنی ۲۳/۴۰±۱/۶۲ کیلوگرم/متر مربع). یک گروه کنترل همسان از شرکت کنندگان با وزن طبیعی ۱۰ نفر و فاقد بیماری دیابت نیز برای مقایسه پایه انتخاب شدند. گروه ورزش+دیابت در یک برنامه ۱۲ هفته تمرین مقاومتی پیشرونده برای ۵ روز در هفته شرکت کردند. اندازه گیری امنتین-۱ سرم، مقاومت به انسولین، پروفایل لیپیدی، فشار خون و ترکیب بدن قبل و بعد از ۱۲ هفته برنامه ورزشی انجام شد. در سطح پایه، غلظت سرمی امنتین-۱ به طور قابل توجهی در مردان سالم بالاتر از شرکت کنندگان دیابتی بود و همبستگی معکوس بین امنتین-۱ و اندازه دور کمر، گلوکز ناشتا، مقاومت به انسولین، کلسترول تام، تری گلیسیرید و فشار خون سیستولیک وجود داشت .(P<۰/۰۵) پس از تمرین مقاومتی، دور کمر، درصد چربی بدن، گلوکز ناشتا، مقاومت به انسولین، تری گلیسیرید، کلسترول تام، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم و فشار خون سیستولیک به طور معنی داری کاهش یافت .(P<۰/۰۵) در مقابل، غلظت امنتین-۱ سرم پس از برنامه تمرین مقاومتی به طور قابل توجهی افزایش یافت و با تغییرات در مقاومت به انسولین، گلوکز، دور کمر و قدرت عضلانی ارتباط معنی دار داشت .(P<۰/۰۵) تمرین مقاومتی ممکن است منجر به بهبود عوامل خطر متابولیک قلبی در مردان دیابتی شد و این بهبود با افزایش غلظت امنتین-۱ همراه است.

کلیدواژه ها:

دیابت ، تمرین مقاومتی ، اومنتین ، بافت چربی