بررسی اپیدمیولوژی وژنتیکی وپاتوژنزی بیماری هانتینگتون در ارتباط با افکار خودکشی جوانان

بیماری هانتینگتون یک بیماری تخریب کننده عصبی ارثی است که با علائم حرکتی، شناختی و روانی پیشرونده مشخص می شود. علائم در طی ۱۵ تا ۲۰ سال پیشرفت می کنند و در حال حاضر هیچ درمان اصلاح کننده بیماری وجود ندارد.هانتینگتون، نوعی اختلال تحلیل برنده عصبی اتوزومی غالب است که در تمام نژادها به چشم می خورد و به علت جهشهایی در ژن بیماری هانتینگتون ایجاد میشود شامل مرگ زودرس سلول های استریاتوم عقده های قاعده ای منطقه ای در عمق مغز که کنترل حرکات را بر عهده داردمیباشد. به علاوه سلولهای قشر مغز، یعنی ناحیه ای در مغز که اعمالی چون تفکر، حافظه ،ادراک و قضاوت در آنجا صورت میگیرد و سلولهای مخچه، ناحیه ای که هماهنگی فعالیت عضلات ارادی را بر عهده دارد ،نیز از بین خواهندرفت. میزان بروز در مردان و زنان برابر است. تقریبا ۸۰ درصد بیماران نوجوان، ژن بیماری هانتینگتون جهش یافته را از پدر به ارث می برند. تقریبا ۱/۳ بیماران با اختلالات روانی تظاهر میکنند و دو سوم بیماران با ترکیبی از اختلالات شناختی و حرکتی مراجعه می کنند. علت بیماری هانتینگتون، نوعی اختلال تحلیل برنده عصبی اتوزومی غالب است که در تمام نژادها به چشم می خورد و به علت جهش هایی در ژن بیماری هانتینگتون ایجاد میشود. این ژن حاوی یک توالی تکرارشونده سه نوکلئوتیدی((CAGاست که برای تشخیص بیماری هانتینگتون به کار میرود. در این بیماری هسته دم دار تالاموس، ساقه مغز و قسمت های دیگری از مغزآتروفی میگردد . علایم ناشی از بیماری هانتینگتون با اختلالات پیشرونده حرکتی، شناختی و روانی مشخص می شود. اختلالات حرکتی شامل حرکات ارادی و نیز غیرارادی می شوند. در ابتدا این حرکات به میزان ناچیزی در فعالیتهای روزانه مداخله می کنند،اما با پیشرفت بیماری، عموما ناتوان کننده می شوند. علایم مشخصه این بیماری ،تکان ها و حرکات غیرعادی، اختلال در تکلم،اختلال در تعقل و حالات عاطفی است. علایم بیماری از تحلیل رفتن جسمی و روانی بی حالی و بیتفاوتی(آپاتی) افسردگی یا هیجان پذیری اختلال حسی ، روش تشخیص یافته های حاصل اسکن مغز نشان دهنده تحلیل بافتی در مغز بوده و تصویربرداری با ام. ار.ای نیز کمک کننده است. آزمایشات ژنتیکی تایید کننده نهایی بیماری می باشد . درمان در حال حاضر ،هیچ درمان علاج دهنده ای برای بیماری هانتینگتون وجود ندارد. درمان بر مراقبت حمایتی و نیز اداره دارویی مشکلات رفتاری و عصبی متمرکزاست. با پیشرفت کره بستری کردن در آسایشگاهها لازم میشود. علایم بیخوابی،اضطراب، و افسردگی را میتوان بامصرف بنزودیازپینها و ضدافسردگیها رفع کرد. علایم عصبی رامیتوان با داروهای آنتی سایکوتیک پرقدرت یا آنتاگونیستهای سروتونین، دوپامین درمان کرد. مشاوره ژنتیک مهمترین مداخله میباشد . مراقبت های لازم افسردگی شدید یکی از مشکلات عمده در بیماران می باشد که نیازمند توجه بیشتر به بیمار است. بیمار در معرض ناتوانی جسمی برای انجام کارهای روزمره، احتمال آسیب به خودیا دیگران، افزایش خطر عفونت می باشد . پیش آگهی سیر این بیماری پیشرونده بوده و معمولا ۱۵ تا ۲۰ سال بعد از تشخیص منجر به مرگ بیمار می شود. خودکشی در این بیماری شایع است.هانتینگتون، دراثرافزایش توالی تکراری سه نوکلئوتیدی CAG درژن HD ایجاد میشود. مشخص شدهاست که ژن HDپروتئینی به نام هانتینگتین را کد میکند. هانتینگتون در سپتوپلاسم سلولهای عصبی و متصل با غشاها، وزیکولها و اسکلت سلولی وجود دارد. افزایش توالی CAG باعث ایجاد یک توالی پلی گلوتامین در پروتئین هانتینگتون میشود. این توالی باعث اتصال پروتئینهای هانتینگتون و پروتئینهای دیگر بهم میشود که منجربه تجمع اجسامی رشته مانند در سلولهای عصبی مغز میشود. پروتئین هانتینگتون در انواع مختلفی از سلولها یافت میشود ولی فقط در سلولهای عصبی مغز باعث ایجاد اجسام رشته ای میشود که علت این امر این است که برای تجمع یافتن پروتئینهای هانتینگتون، برهمکنش با پروتئینهای دیگری هم لازم میباشدکه این پروتئینها بهطور اختصاصی فقط در سلولهای عصبی مغز یافت میشوند.هانتینگتون ژنتیکی است بیماری هانتینگتون کاملا یک بیماری ژنتیکی است. اگر بیمار پدر یا مادری داشته باشد که به آن مبتلا هستند، ۵۰ درصد احتمال ابتلا به آن را نیز دارند. از طریق ژنی ایجاد می شود که هنگام تولد جهش یافته است.ژن جهش یافته ژن جهش یافته به HTT معروف است. این ژن به مغز می گوید که هانتینگتین، پروتئین مهمی که در بافت و از همه مهم تر مغز وجود دارد، ایجاد کند.هانتینگتین برای سلول های عصبی مهم است

کلیدواژه ها:

بیماری هانتینگتون ، ژنتیکی ، پاتوژنژی ، افکارخودکشی