بررسی تحقیقات اثربخشی آموزش خودگویی مثبت و روان شناسی مثبت نگر برخودکار آمدی و رضایت از تصویر تن دانش آموزان

زمینه و هدف: هدف از این مقاله، بررسی نتایج تحقیقات مربوط به اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر بر میزان خودکارآمدی ،افزایش شادکامی و رضایت از تصویر تن دانش اموزان میباشد. مواد و روش ها:این تحقیقات بصورت پیش آزمون - پس آزمون و همراه با گروه شاهد انجام شده است. آموزش های مثبت نگری در چند جلسه برگزار شده ،و گروه شاهد هیچ آموزشی دریافت نکرده است .و بعد از اینکه از دو گروه آزمون به عمل آمد،داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته. یافته ها:در کلیه دانش آموزانی که در این تحقیقات برای انها مداخله صورت گرفته و آموزش های روان شناسی مثبت نگر را دریافت کردند ،در مرحله پس ازمون بهبود و تغییرات مثبت مشاهده شد. نتیجه گیری: از نتایج به دست امده می توان اینطور بیان کرد که آموزش روان شناسی مثبت نگر با تکیه بر توانایی های فرد نه تنها باعث کاهش نگرش های ناکارامد میشود بلکه میزان شادکامی،نگرش مثبت بر بهبود رضایت از تن را نیز شامل میشود.