مقایسه ی طرح واره های ناسازگار اولیه و رضایت زناشویی در مادران کودکان دارای اختلال یادگیری خاص و مادران کودکان عادی

خانواده یکی از طبیعی ترین گروه هایی است که نیازهای انسان را ارضا می کند. تولد کودکی با ناتوانی یادگیری در خانواده می تواند رویدادی نامطلوب و چالش زا باشد. این امر باعث ایجاد برخی ذهنیت ها و باورهایی نامناسب می شود که می تواند رضایت زناشویی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف پژوهش حاضر مقایسه ی طرحواره های ناسازگار اولیه و رضایت زناشویی مادران کودکان دارای اختلال یادگیری خاص و مادران کودکان عادی بود. طرح پژوهش، توصیفی از نوع مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دانش آموزان دختر و پسر دارای اختلال یادگیری خاص و عادی شهرستان ساوه در سال تحصیلی ۹۴-۹۵ می باشد. از این جامعه ۵۵ نفر از مادران دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص و ۵۵ نفر از مادران دانش آموزان عادی که از نظر سن و تحصیلات با مادران گروه دارای اختلال یادگیری خاص همتا شده بودند، به عنوان گروه مقایسه انتخاب شدند. روش نمونه گیری تصادفی ساده بود. داده ها با استفاده از پرسش نامه طرحواره های اولیه یانگ- فرم کوتاه و پرسش نامه سازگاری دونفره (زن و شوهر) اسپانسر برای سنجش رضایت زناشوئی، جمع آوری شدند. برای تحلیل داده ها، از تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه تفاوت معناداری در طرحواره های ناسازگار اولیه و رضایت زناشوئی وجود دارد (۰۱/۰p<). می توان نتیجه گرفت حضور کودک دارای اختلال یادگیری خاص در سطح رضایت زناشویی و طرحواره های ناسازگار مادران تاثیر می گذارد؛ بنابراین آموزش راهبردهای مناسب ویژه والدین کودکان دارای اختلال یادگیری خاص در جهت کاهش طرحواره های ناسازگار و افزایش رضایت زناشوئی آنها ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

طرح واره های ناسازگار اولیه ، رضایت زناشوئی ، اختلال یادگیری خاص