مروری بر مبانی شایستگی دیجیتالی معلمان در پژوهش های پساکرونا

امروزه فناوری به عنوان یکی از بخش های جدایی ناپذیر از محیط های آموزشی پویا به شمار می آید. این مهم با توجه به شرایط خاص همه گیری کوید ۱۹ و ضرورت روی آوردن به روش های آموزش از راه دور اهمیت دو چندانی پیدا کرده است . از طرفی شواهد تحقیقاتی قابل ملاحظه ای ، ناکامی برنامه های آموزش معلمان را در آماده سازی آن ها برای تدریس با بکارگیری فناوری نشان داده اند. هنگامی که معلمان از شایستگی های دیجیتالی بهره مند باشند، زمینه برای ایفای نقش کارآمد آن ها در راستای تدریس بویژه تدریس به صورت آنلاین با بهره گیری از فناوری ، موفق تر و اثر بخش تر گزارش شده است . پس از مطرح شدن شایستگی های دیجیتالی معلمان، مبانی متفاوتی جهت تعیین و تببین آن ها تعریف شده است . با وجود تمامی این تلاش ها، یافتن چارچوب واحد و متناسب که بتواند به خوبی و آسانی در شرایط مختلف سازگار باشد، چالش دشوار و پیچیده ای برای کارشناسان و مدرسان حوزه ی آموزش بویژه آموزش از راه دور رقم زده است . در این مقاله با مرور منابع نوشتاری مرتبط در این زمینه ، ضمن برشمردن شایستگی های دیجیتالی معلمان، مبانی این چارچوب ها در پژوهش های انجام گرفته شده در دوران کووید ۱۹ در کشورهای مختلف ، جهت تطبیق این پژوهش ها با تحقیقات مشابه در نظام آموزشی کشورمان و دستیابی به نتایج کاربردی ، مورد بررسی قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

کووید ۱۹ ، شایستگی دیجیتالی معلمان ، پژوهش های پساکرونا