تحلیل فضایی اسقرارسکونتگاه های انسانی درارتباط باعوامل طبیعی (نمونه موردی بخش درمیان)

عوامل طبیعی یکی از مهم ترین شاخص ها در استقرار و پراکنش سکونتگاه های انسانی می باشد به طوری که شکل گیری اولیه ی جوتمع مسکونی تاثیر بسیار زیادی از عوامل طبیعی می پذیرفته است. در مطالعه حاضر ابتدا پارامترهای مورد سنجش تعیین و سپس در محیط نرم افزارARC MAP اقدام به تهیه لایه های اطلاعاتی، استاندارد سازی آنها با بهره گیری از منطق فازی، و سپس روی هم گذاری این لایه ها با عملگرهای فازی انجام شده است. در بررسی نقشه نهایی حاصل شده از مدل فازی مشخص شد خطرات ناشی از وجود گسل و روخانه ها و سازند های زمین شناسی نامناسب در منطقه ی مورد مطالعه چشم گیر می باشد و همانطور که از نقشه مدل فازی با گامای ۰.۷ مشخص شده است مراکز مسکونی بورنگ، زیدان، کلاته مزار و ... در محدوده های بسیار نامناسب قرار گرفته اند که در بررسی با سایر معیار ها مشخص شد این محدوده ها در روس خط گسل و در محدوده سازند های نامناسب زمین شناسی قرار دارند. همچنین مراکز مسکونی خلف، محمدیه، خونیک و ... در پهنه های نسبتا مناسب قرار گرفته اند.اکثر محدوده های مرکزی منطقه ی مورد مطالعه از نظر ویژگی های محیطی پهنه ی مناسبی برای سکونت فراهم کرده است و قسمت های جنوب غرب نامناسب بدست آمده است.

کلیدواژه ها:

پراکنش مراکز مسکونی ، عوامل طبیعی ، مدل فازی ، درمیان