جایگاه مدیریت شهری در توسعه فرهنگ شهر و شهرنشینی

مهاجرت به شهرها، انبوهی و ازدحام جمعیت شهرها را با مشکلات متعددی نظیر زیست محیطی، بهداشتی، اقتصادی، اجتماعی و روانشناختی رو برو می سازد و از طرفی فرهنگ شهرنشینی مجموعه ای از قانونمندی های حاکم بر زندگی افراد جوامع شهری است که بدون حاکمیت این قانونمندی ها؛ زندگی شهرنشینی به واقعه ای تلخ، غیرقابل تحمل برای پیر و جوان و خرد و کلان مبدل می شود. امروزه یکی از کارآمدترین سازو کارها برای رسیدن به مناسبات اجتماعی مطلوب و کاهش هزینه های وارده بر شهر توجه و برنامه ریزی برای ارتقاء فرهنگ شهرنشینی در بین شهروندان می باشد. تمرکز روز افزون جمعیت در نواحی شهری و رشد سریع شهرنشینی ناشی از مهاجرت مشکلاتی را در ارائه خدمات مناسب به شهروندان به وجود می آورد که برای رفع آن نقش مدیران شهری کاردان در قالب یک نهاد مدیریتی فراگیر و کارآمد بسیار تاثیرگذار است. هدف مقاله حاضر جایگاه مدیریت شهری در توسعه فرهنگ شهر و شهرنشینی می باشد. نتایج نشان می دهد برای زندگی در یک شهر باید فرهنگ شهرنشینی به مردم آن شهر آموزش داده شود و به صورت اصولی در سبک زندگی مردم نهادینه شود. با توجه به عناصر تشکیل دهنده فرهنگ، رفتارهای انسان، ناشی از فرهنگ حاکم بر جامعه بوده و غنای یک فرهنگ، نقش مستقیم در رفتارهای متعالی دارد و هرچه فرهنگ دچار فقر و کاستی باشد در رفتارهای افراد آن جامعه، نقص و کمبودی مشاهده می شود. فرهنگ شهرنشینی بخش مهمی از فرهنگ عمومی هر جامعه را تشکیل می دهد که کیفیت آن نقش اساسی در فرایند توسعه پایدار، کیفیت زندگی، سلامت و شادابی عامه مردم دارد. از طرف دیگر تبدیل ساکنان شهر به شهروندان تمام عیار، مستلزم ایجاد و گسترش فرهنگ شهرنشینی است.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، توسعه فرهنگ ، شهر و شهرنشینی