بهبود عملکرد جداسازی گاز غشا پلی یورتان با افزودن نانو ذرات نامتخلخل سیلیکا

در این پژوهش یک نوع پلی یورتان با قطعه نرم شامل پلی(تترامتیلن گلایکول) و پلی(اتیلن گلایکول) به ترتیب با نسبتهای ۲۵ و ۷۵ درصد جرمی سنتز شدند. نتایج طیف سنجی مادون قرمز نانوکامپوزیتها نشان دادند که با اضافه کردن نانو ذرات نامتخلخل سیلیکا به پلیمر، پیوندهای هیدروژنی در فصل مشترک پرکن/پلیمر تشکیل میشوند. پیوندهای هیدروژنی تشکیل شده موجب تشکیل فاز میانی سفت شدگی زنجیر پلیمری و در نتیجه کاهش تراوایی گازهای CO۲، O۲، N۲ و CH۴ با افزودن ذرات در پلیمر میشوند. افزایش غلظت پرکنها در نانوکامپوزیت ها باعث افزایش گزینش پذیری جفت گازهای CO۲/CH۴، CO۲/N۲ و O۲/N۲میشود.

کلیدواژه ها:

پلی یورتان ، سیلیکا ، غشا زمینه مرکب ، جداسازی گاز