تاثیر آموزش خودگویی های مثبت در کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان ابتدایی مبتلا به نارساخوانی

زمینه و هدف: نارساخوانی رایج ­ترین نوع ناتوانی­ های یادگیری خاص است. کودک نارساخوان با وجود هوش طبیعی در یادگیری خواندن و نوشتن مشکل دارد. هدف پژوهش حاضر تاثیر خودگویی­های مثبت در کاهش اضطراب امتحان دانش­ آموزان ابتدایی مبتلا به نارساخوانی بود. روش: پژوهش حاضر نیمه ­آزمایشی و از نوع پیش ­آزمون- ­پس­ آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش ­آموزان پسر دوره­ دوم ابتدایی شهرستان بستان ­آباد (آذربایجان شرقی) در سال تحصیلی ۹۴-۱۳۹۵ بود که با نمونه­ گیری تصادفی خوشه­ ای و با استفاده از ابزارهای فهرست نارساخوانی (عزیزیان، ۱۳۸۵)  و پرسشنامه اضطراب امتحان (فیلیپس، ۱۹۷۹) تعداد ۳۲ دانش­ آموز نارساخوان دچار اضطراب امتحان به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه­ آزمایش و کنترل جای دهی شدند. گروه آزمایش هشت جلسه در کلاس­های آموزش خودگویی ­های مثبت شرکت کردند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات پرسشنامه اضطراب امتحان روی هر دو گروه اجرا شد و داده­ ها با استفاده از نرم­افزار SPSS و آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج نشان داد اجرای جلسات خودگویی مثبت به طور معناداری اضطراب امتحان دانش ­آموزان گروه آزمایشی را نسبت به گروه کنترل کاهش داده است (۰/۰۰۱p<). نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج پژوهش روش خودگویی ­های  مثبت راهکاری مناسب برای کاهش اضطراب امتحان دانش ­آموزان نارساخوان است.

کلیدواژه ها:

Positive self-talk ، test anxiety ، dyslexia ، خودگویی مثبت ، اضطراب امتحان ، نارساخوانی