ارزیابی بارش ایستگاه همدیدی تبریز طی دوره آماری ۲۰۲۱-۲۰۵۰ با استفاده از مدل مقیاس کاهی ۶ LARS-WG

مدلهای گردش عمومی، به دلیل بزرگ مقیاس بودن شبکه ی محاسباتی آنها، قادر به پیشبینی متغیرهای آب و هواشناختی در مقیاس منطقه ای نیستند. بنابراین پژوهشگران ابزار واسطی به نام مدلهای مولد آب و هوا را ابداع کردهاند که آنها را ابزار مقیاس کاهی مینامند. از جمله ی ابزارهای مقیاس کاهی میتوان به مدل LARS-WG اشاره نمود. در پژوهش حاضر به منظور به کارگیری مدل LARS-WG نسخه ۶، از داده های بارش روزانه ایستگاه همدیدی تبریز برای دوره پایه ۱۹۶۱-۲۰۰۵ و داده های مدل جهانی HadGEM۲-ES برای دوره ۲۰۲۱-۲۰۵۰ تحت سه سناریوی واداشت تابشی RCP۲.۶)، RCP۴.۵ و (RCP۸.۵ استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر این است که مدل لارس با توجه به شاخصهای خطاسنجی به کار گرفته شده در پژوهش چون d، MAE و R در برآورد بارش شبیه سازی در دوره ی ارزیابی مدل (۱۹۶۱-۲۰۰۵) از توانمندی مناسبی برخوردار است و بدین ترتیب پیشبینی رفتار بارش در بازه ی بلند مدت ۳۰ ساله براساس سناریوهای واداشت تابشی نیز بیانگر این است که در هر سه سناریو ۲/۶)، ۴/۵ و (۸/۵، بارش افزایش مییابد.

کلیدواژه ها:

تغییراقلیم ، مدل گردش عمومی (GCM) ، مقیاس کاهی ، بارش ، تبریز.