بازسازی دادههای بارش با استفاده از روشهای سنتی و زمینآماری مطالعه موردی: ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم سیساب، خراسان شمالی
محل انتشار: نشریه آبیاری و زهکشی ایران، دوره: 11، شماره: 1
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 331
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IDJ-11-1_009
تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
میانیابی دادههای ناقص و اندازهگیری نشده بارش در یک ایستگاه، با استفاده از دادههای معلوم در ایستگاههای مجاور امکانپذیر میباشد. روش سنتی وزندهی معکوس فاصله و نیز روش زمین آمار کریجینگ از مهمترین روشهای میانیابی برای این منظور میباشند. در این تحقیق به منظور میانیابی دادههای ناقص بارش هفتگی در ایستگاه تحقیقات منابع طبیعی و کشاورزی سیساب در استان خراسان شمالی، از روشهای وزندهی معکوس فاصله اصلاح شده، کریجینگ معمولی و کوکریجینگ استفاده شد. برای این منظور از دادههای بارش به طول آماری سی سال (۱۳۵۸-۱۳۸۸) در ۱۱ ایستگاه بارانسنجی مجاور ایستگاه سیساب، استفاده گردید. نتایج آزمون تی- تست نشان داد که در سطح ۵ درصد اختلاف معنیداری بین دادههای واقعی و دادههای برآورد شده در روشهای مذکور وجود ندارد. برای ارزیابی میزان خطا و انتخاب بهترین روش، از آمارههای ضریب تعیین، مجذور میانگین مربعات خطا، میانگین خطای مطلق، میانگین خطای اریب و نیز شاخص نسبت میانگین مجذور مربعات خطا به انحراف معیار، استفاده گردید. نتایج این تحقیق با توجه به آمارههای خطا، نشان داد که اگر چه هر سه روش از دقت خوبی برخوردار بودهاند، اما روش کوکریجینگ با در نظر گرفتن ارتفاع به عنوان متغیر کمکی، مقادیر بارش را با دقت بیشتری نسبت به دو روش دیگر برآورد کرده است. در این تحقیق، در تحلیل کریجینگ، مناسبترین نیمهواریوگرام از نوع کروی و دامنه تاثیر بین ۱۵ تا ۲۵ کیلومتر حاصل شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نجمه خلیلی
دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
امین علیزاده
استاد گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
حجت رضایی پژند
مربی گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد
حسین انصاری
دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
بیژن قهرمان
استاد گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمد کافی
استاد گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
کامران داوری
دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :