اثربخشی بازسازی شناختی بر حس پیوستگی و تعاملات زناشویی در زوجین متقاضی طلاق

مقدمه: طلاق پدیده‌ای است که می‌تواند آسیب‌های شناختی، هیجانی و روان‌شناختی مختلفی برای زوجین در پی داشته باشد که ضروری است با بکارگیری روش‌های درمانی مناسب از بروز آن جلوگیری شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازسازی شناختی بر حس پیوستگی و تعاملات زناشویی در زوجین متقاضی طلاق انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زوجین متقاضی طلاق بودند که در سال 1396 الی 1397 جهت بررسی مشکلات و تعارضات زناشویی به واحد مشاوره دادگاه‌های خانواده واقع در شهرستان تنکابن ارجاع داده شده بودند. در این پژوهش تعداد 20 زوج متقاضی طلاق با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه­های آزمایش و گواه گمارده شدند (10 زوج در گروه آزمایش و 10 زوج در گروه گواه). گروه آزمایش مداخله بازسازی شناختی (ساسان‌پور، عزیزی و دهقان‌منشادی، 1395) را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه نظام کدگذاری تعامل زوجین ایرانی (صادقی، 1389) و مقیاس حس پیوستگی (آنتونوسکی، 1993) بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس با چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که بازسازی شناختی بر حس پیوستگی و تعاملات زناشویی در زوجین متقاضی طلاق تأثیر معنادار دارد (001/0>p). بدین صورت که این روش توانسته منجر به بهبود حس پیوستگی و تعاملات زناشویی در زوجین متقاضی طلاق شود. نتیجه گیری: یافته‌های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که بازسازی شناختی با بهره‌گیری از فنونی همانند شناسایی باورهای غیرواقع‌بینانه زوجین، آشنایی با انتظارات متقابل و توجه به ویژگی‌های مثبت، ایجاد مهارت‌های درک همدلانه و گوش دادن و آموزش مهارت‌های افزایش صمیمیت می‌تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت بهبود حس پیوستگی و تعاملات زناشویی در زوجین متقاضی طلاق مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

بازسازی شناختی ، حس پیوستگی ، تعاملات زناشویی ، طلاق