بررسی نقش خودکنترلی در پیش بینی سلامت روانی افراد ترک کننده مواد مخدر

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خودکنترلی با سلامت روانی در افراد ترک کننده مواد مخدر شهرستان اردبیل بود. روشپژوهش توصیفی - همبستگی بود و جامعه آماری آن شامل کلیه افراد ترک کننده مواد در سال 1395 بود که برای پیگیری ادامهترک به مراکز ترک مواد مراجعه کرده بودند و حجم نمونه به تعداد 150 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکنترلی گیبسون و رایت و سلامت عمومی گلدبرگ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیلداده ها از روش تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خودکنترلی (R=0/211)با سلامت روانی رابطه معنی دار وجود دارد (P>0/1). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیر پیش بین (مستقل)خودکنترلی توان پیش بینی (متغیر ملاک) سلامت روانی افراد ترک کننده مواد مخدر را دارد. به طور خلاصه از نتایج اینپژوهش می توان استنباط کرد که خودکنترلی با سلامت روانی رابطه معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

خودکنترلی ، سلامت روان ، ترک کننده مواد