شناسایی میزان اثربخشی موسیقی بر یادگیری خودراهبر دانش آموزان مقطع ابتدایی (مطالعه موردی شهرستان آمل)

پژوهش حاضر با هدف شناسایی اثربخشی موسیقی بر یادگیری خودراهبر دانش آموزان مقطع ابتدایی (مطالعه موردی شهرستان آمل) انجام گرفته است. پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهرستان آمل در سال 1398-99 است.از این جامعه، نمونه ای به حجم 30 نفر 15) نفر برای هر گروه) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به تصادف در دو گروه یادگیری جایگزین شدند. شرکت کنندگان دو گروه در 8 جلسه و مراحل پیش و پس آزمون پرسشنامه یادگیری خود راهبر از پرسشنامه فیشر و همکاران( (2013 ترجمه نادی و سجادیان 1385 استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس در برنامه SPSS انجام گرفت. تحلیل داده ها نشان داد که استفاده از الگوی یادگیری مشارکتی منجر به تفاوت معنیدار بین گروه ها در نمره کل یادگیری خودراهبر شده است. با توجه به نتایج بدست آمده میتوان مطرح کرد که الگوی یادگیری بر اساس موسیقی بر یادگیری خودراهبر دانش آموزان مؤثر بوده و منجر به افزایش نمرات یادگیری خودراهبر ومؤلفه های آن شامل خودکنترلی، خودمدیریتی و تمایل به یادگیری در گروه آزمایش شده است.

کلیدواژه ها:

اثربخشی موسیقی ، یادگیری خودراهبر ، خودکنترلی ، خودمدیریتی ، تمایل به یادگیری