تحلیلی بر طراحی فضای مسکونی برای استفاده شخص معلول حرکتی

خانه سرپناه و مامن انسان است، جایی است که هر انسان روح و جسم خسته خود را در آن تسکین می دهد. امروزه به علت نادیده گرفتن نیازهای روحی و جسمی افراد خانه تنها به فضایی جهت انجام فعالیت های زیستن تبدیل شده است. معلولین یکی از مهمترین اقشار جامعه می باشند که به دلیل شرایط ویژه شان از داشتن امکانات و خدمات مختلف محروم هستند، جنبه عملی تامین این خدمات که همانا مناسب سازی محیط جامعه است بر عهده معماری و شهرسازی می باشد؛ در نتیجه محیطی را می توان مناسب دانست که بتواند پاسخگو به نیاز تمام افراد و اقشار جامعه باشد وکلیه افراد امکان دسترسی به محیط و امکانات و خدمات را داشته باشند. از آنجا که تمدن امروزی از دیدگاه اجتماعی اصل را بر برابری می داند، با توجه به اصل برابری و تساوی میان انسان ها لازم است نیازهای معلولین از جمله نیاز به مسکن مناسب بر اساس شرایط و نیازهای جسمی و روحی آنها طراحی و در اختیار آنها قرار گیرد. بنابراین پس از مطالعه نظری و شناخت مفاهیم اصلی از جمله معلول و معلولیت، نیازهای معلولین، شاخصه های کیفی زندگی، پژوهش حاضر با هدف تفسیر مسائل طراحی فضاهای مسکونی برای معلولین با استفاده از روش توصیفی در جهت رسیدن به الگوی طراحی مسکن مناسب معلولین جسمی-حرکتی پیش می رود و بررسی موانع و مشکلات موجود، راهکارهای پیشنهادی به منظور بهینه سازی آنها ارائه می دهد؛ چرا که مناسب سازی فضاهای مسکن برای استفاده معلولین و طراحی همه شمول، مقدمه ای برای ارائه راهبردها و راهکارهای لازم خواهد بود.

کلیدواژه ها:

طراحی ، مسکن معلولین ، معلول جسمی- حرکتی ، معلول