کشاورزی شهری رهیافتی برای پایداری شهری و توسعه شهر پایدار

این روزها شهرها به عنوان مصرف کنندگان شدید منابع و تولیدکنندگان مواد زاید شناخته می شوند و اثرات آنها فراتر از اثرات کالبدی شان است. علاوه براین، شهرها همان گونه که با ازدیاد جمعیت مواجه هستند، با افراد بیشتری برای تغذیه نیز مواجه خواهند شد. مهمترین آثار توسعه در شهرها مشاهده می شود. پیامدهای زیانبار توسعه، تابعی از متغییرهای جمعیت، سرانه و الگوی مصرف است. پایداری شهری مفهومی است که در پی توسعه پایدار به عنوان الگو واره جدیدی در جهان مطرح شد که ناشی از ناپایداری شهرهای جهان و عدم توان و ظرفیت آن ها در پاسخ به جمعیت شان بود. مرور فرآیند توسعه در گذر زمان نشان می دهد جوامع بشری ناپایدارند و این ناپایداری با شدت هر چه بیشتری در حال گسترش است. این ناپایداری نمود خود را در بزرگترین دستاورد بشری یعنی شهرها مشخص می سازد و شهرنشینان عامل اصلی تعیین کننده این پیامدهای جهانی اند. شهر پایدار میوه و محصول پایداری شهری است. درحقیقت، پیش نیاز شهر پایدار، پایداری نظام های پشتیبان حیات آن است. سیستم غذایی پایدار، راهکاری تلفیقی از تولید غذا و حافظت از محیط زندگی در شهر است. سیستم غذایی از لحاظ اقتصادی بایستی همیشگی باشد و به بخش جدایی ناپذیری از بافت اکوسیستم شهری تبدیل شود. هر چند کشاورزی شهری پدیده ای نوظهور در فرآیند توسعه پایدار شهری است؛ اما نقش مهمی در آینده برنامه ریزی و طراحی شهری ایفا خواهد کرد. کشاورزی شهری به تولید محصولات غذایی در یک محیط شهری اشاره دارد. بر اساس گفته کمیته ائتلاف منابع غذایی، امنیت غذایی به معنای این است که هر فرد در جامعه در هر زمانی بتواند به مواد غذایی ضروری و گاهی غیر ضروری دسترسی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

کشاورزی شهری ، پایداری شهری ، شهر پایدار ، امنیت غذایی