ترکیب اصول عصب روان شناسی در هوش مصنوعی و بازنگری تاثیر علوم عصب روان شناسی بر محاسبات شناختی

حوزه در حال رشد هوش مصنوعی پیشرو در خط مقدم فناوری است. این مقاله به معرفی رویکردی جدید برای توسعه هوش مصنوعی می پردازد که در آن عملکردهای شناختی و روابط رفتاری مغز (عصب روان شناسی) برای تقویت و اصلاح الگوریتم های هوش مصنوعی استفاده می شوند. هدف، ایجاد سیستم های هوش مصنوعی است که نه تنها هوش انسانی را با دقت بیشتری تقلید می کند، بلکه درک عمیق تری از فرایندهای شناختی انسان را نیز نشان می دهد.این جستار با مرور چشم انداز فعلی هوش مصنوعی، به ویژه تمرکز بر محدودیت های آن در تکرار عملکردهای شناختی پیچیده مانند تشخیص احساسات، تصمیم گیری و حل مساله، شروع می شود. سپس بحث مروری بر عصب روان شناسی خواهد داشت و بر این نکته تاکید می کند که چگونه مشاهده مغز انسان می تواند به توسعه هوش مصنوعی کمک کند. مفاهیم کلیدی مانند انعطاف پذیری عصبی، رشد شناختی، و تعامل مغز و محیط برای کاربرد بالقوه آنها در هوش مصنوعی بررسی می شوند.بخش اصلی مقاله به روش های خاصی می پردازد که اصول عصب روان شناختی را می توان در هوش مصنوعی ادغام کرد. شامل توسعه مدل های شبکه عصبی که توسعه شناختی انسان را منعکس می کند، استفاده از داده های عصبی روان شناختی برای تقویت الگوریتم های یادگیری ماشین، و کاوش در سیستم های هوش مصنوعی که قادر به تطبیق با تغییرات محیطی مانند مغز انسان هستند. در ادامه به پیامدهای اخلاقی و تاثیرات اجتماعی بالقوه این ادغام می پردازیم. هدف این است که نه تنها به پیشرفت هوش مصنوعی کمک شود، بلکه درک ما از شناخت انسان را نیز تعمیق بخشد، که می تواند به کاربردهای نوآورانه در زمینه هایی مانند آموزش، سلامت روان، و تعامل انسان و رایانه منجر شود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، عصب روان شناسی ، شبکه های عصبی ، توسعه شناختی ، الگوریتم های یادگیری ماشین ، پیامدهای اخلاقی هوش مصنوعی