مدل یابی اعتیاد به رسانه های اجتماعی بر اساس فابینگ والدین با میانجی گری حمایت عاطفی در نوجوانان تک والد

در حال حاضر، رسانه های اجتماعی به طور گسترده در سراسر جهان در میان جمعیت های مختلف استفاده می شود و فابینگ به سرعت به یک پدیده رایج در زندگی روزمره ما تبدیل شده است. بااین حال، اطلاعات کمی در مورد اثر فابینگ والدین مجرد بر فرزندان آن ها وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف مدل یابی اعتیاد به رسانه های اجتماعی بر اساس فابینگ والدین با میانجی گری حمایت عاطفی در نوجوانان تک والد انجام گرفت. روش پژوهش همبستگی بود. جامعه آماری را تمامی نوجوانان تک والد ۱۴ الی ۱۸ ساله مشغول به تحصیل در دوره دوم متوسطه شهر تهران که تنها با یکی از والدین خود (پدر یا مادر) زندگی میکردند، تشکیل می دادند. از این جامعه ۳۲۵ نوجوان، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های مقیاس عمومی فابینگ (Chotpitayasunondh, & Douglas, ۲۰۱۸)، اعتیاد به اینترنت (Young, ۱۹۹۹) و مقیاس روانی هیجانی خانواده (Hillburn, ۱۹۶۴) استفاده شد. یافتهها نشان داد که فابینگ والدین اثر مستقیمی بر اعتیاد نوجوان تک والد به رسانه های اجتماعی دارد. همچنین حمایت عاطفی اثر غیرمستقیمی بر رابطه بین فابینگ والدین و اعتیاد به رسانه های اجتماعی نوجوان تک والد دارد. می توان نتیجه گرفت هرچه والدین فابینگ بالاتری داشته باشند، اعتیاد در نوجوان بالاتر خواهد بود و نوجوانی که حمایت عاطفی مطلوبی از والدین مجرد خود دریافت نمی کند، اعتیاد به رسانه های اجتماعی بالاتری را تجربه می کنند.

کلیدواژه ها:

فابینگ والدین ، اعتیاد به رسانه های اجتماعی ، حمایت عاطفی ، نوجوانان تک والد