اثربخشی درمان شناختی رفتاری مثبتنگر بر بهزیستی ذهنی و خودکارآمدی نوجوانان با علائم افسردگی

درمان شناختی رفتاری مثبتنگر، آمیختهای از درمان شناختی رفتاری، روانشناسی مثبتنگر و درمان راهحلمحور است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری مثبتنگر بر بهزیستی ذهنی و خودکارآمدی نوجوانان با علائم افسردگی بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل با پیگیری یک ماهه بود. به این منظور، پرسشنامه افسردگی بک در ۵ مدرسه متوسطه اول پسرانه شهر سمنان به تصادف اجرا شد. از بین دانشآموزانی که نمره افسردگیشان بالاتر از نقطه برش بود به تصادف تعداد ۱۷ نفر به گروه آزمایشی۱ (درمان شناختی رفتاری مثبتنگر) و ۱۷ نفر به گروه کنترل (بدون مداخله)، اختصاص یافت. مقیاسهای افسردگی بک (۱۹۹۶)، بهزیستی ذهنی دانشآموزان رنشاو و همکاران (۲۰۱۴) و خودکارآمدی شوارتز و جروسلم (۱۹۹۵) به عنوان پیشآزمون اجرا شدند. سپس، مداخله درمان شناختی رفتاری مثبتنگر در گروه آزمایشی در ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای و شرایط بدون مداخله در گروه کنترل اجرا شد و در پایان، مقیاسهای فوق به عنوان پسآزمون اجرا شدند. همچنین، یک ماه پس از اجرای پسآزمون، مقیاسهای فوق به عنوان پیگیری اجرا شدند. تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که نمرات دانشآموزان در مقیاس بهزیستی ذهنی دانشآموزان و خودکارآمدی در مرحله پسآزمون و پیگیری در درمان رفتاری شناختی مثبتنگر در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری بالا بود. به نظر میرسد که تکنیکهای درمان رفتاری شناختی مثبتنگر میتواند به عنوان مداخلهای موثر در افزایش خودکارآمدی و بهزیستی ذهنی باشد. لازم است، پژوهشهای بیشتر این موضوع را مشخص کنند.

کلیدواژه ها:

درمان رفتاری شناختی مثبتنگر ، بهزیستی ذهنی دانشآموزان ، خودکارآمدی ، علائم افسردگی ، نوجوانان.