پیش بینی رفتارهای خرابکارانه بر اساس احساس تنهایی، طرح واره طرد اجتماعی و خشم فروخورده

رفتار خرابکارانه یک مسئله جامعه شناختی و روان شناختی است که در آموزش نیز رخ میدهد و به وضوح تاثیر زیادی بر روند آموزش برجای میگذارد. این نوع رفتار، به عنوان یک نمونه از رفتارهای غیرقانونی و تخریبی، شامل تخریب و خراب کاری در محیط های آموزشی می شود و منجر به آسیب های جسمی و روحی برای همکلاسی ها و جامعه می گردد. با توجه به این مهم؛ هدف پژوهش حاضر، پیش بینی رفتار خرابکارانه بر مبنای احساس تنهایی، طرح واره طرد اجتماعی و خشم فروخورده بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه موردمطالعه آن کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم، شهرستان قوچان را در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در بر میگرفت. از این جامعه ۲۸۰ دانش آموزان با روش نمونه گیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. گردآوری اطلاعات در این تحقیق با استفاده از پرسشنامه های استاندارد کنترل خشم (Spielberger, ۲۰۰۴)، نسخه کوتاه مقیاس احساس تنهایی هیجانی و اجتماعی (DiTommaso et al., ۲۰۰۴)، طرح واره انزوای اجتماعی (Russel et al., ۱۹۷۶) و رفتارهای خرابکارانه (ثالث، ۱۳۹۶) بود. در پژوهش حاضر جهت تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد احساس تنهایی بیش از ۳۰ درصد از واریانس مشترک رفتار خرابکارانه را تبیین میکند، هنگامی که طرح واره طرد اجتماعی به آن اضافه میشود این مقدار به ۴۶ درصد و وقتی متغیر خشم فروخورده به آن اضافه میشود این مقدار به ۴۷ درصد میرسد؛ بنابراین، بر اساس پژوهش حاضر، رابطه ای قوی بین احساس تنهایی، طرح واره طرد اجتماعی و خشم فروخورده با رفتار خرابکارانه وجود دارد. به همین دلیل، باید برای پیشگیری از رفتار خرابکارانه دانش آموزان، سعی در کاهش احساس تنهایی، طرح واره طرد اجتماعی و خشم فروخورده در جامعه و ارائه فضای بدون تبعیض برای همه دانش آموزان بود.

کلیدواژه ها:

رفتار خرابکارانه ، احساس تنهایی ، طرح واره طرد اجتماعی ، خشم فروخورده