انگیزش تحصیلی و ارتباط آن با کیفیت تجارب یادگیری و خودنظم دهی در دانشجویان پزشکی بیرجند

مقدمه: موفقیت تحصیلی دانشجویان پزشکی به دلیل نقش مهمی که پس از دانش آموختگی در کیفیت نظام سلامت خواهند داشت، یکی از نگرانی های مهم نظام آموزش پزشکی است. در مطالعات انجام شده انگیزش تحصیلی، کیفیت تجارب یادگیری و خودنظم دهی به عنوان عوامل اثرگذار بر یادگیری (به طور مستقیم یا غیر مستقیم) معرفی شده اند. این مطالعه با هدف بررسی انگیزش تحصیلی و ارتباط آن با کیفیت تجارب یادگیری و خودنظم دهی دانشجویان پزشکی بیرجند طراحی و اجرا شده است. روش کار: در این پژوهش مقطعی از نوع توصیفی همبستگی که در سال ۱۴۰۰ انجام شد، ۱۵۱ نفر از دانشجویان پزشکی بیرجند به روش نمونه گیریتصادفی طبقه ای انتخاب و در مطالعه شرکت کردند. دادهها از طریق پرسشنامه های استاندارد انگیزش تحصیلی والرند، کیفیت  تجارب یادگیری نیومن و خودنظمدهی هانگ و انل به صورت مجازی  گردآوری شد. سپس اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین نمره انگیزش تحصیلی دانشجویان برابر با ۲۴.۹۵±۱۳۵.۶۶ بود که نشان دهنده انگیزش تحصیلی بسیار خوب در دانشجویان است. بین کیفیت تجاربیادگیری با انگیزش تحصیلی رابطه ای وجود نداشت (p-value=۰.۷۶۵). بین انگیزش تحصیلی و خودنظم دهی همبستگی از نوع مثبت وجود داشت (p-value<۰.۰۵) که این همبستگی برابر با ۰.۴۷ بود. نتایج حاصل از مدل رگرسیون نشان داد که خود نظمدهی به شکل مثبت و معناداری پیشبینی کننده انگیزش تحصیلی است و قادر است حدود ۲۳ درصد از واریانس انگیزش تحصیلی را با این متغیر تبیین کند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، خودنظم دهی و مهارت های مربوط به آن باید بیشتر مورد توجه نظام آموزش پزشکی قرار گیرد. توصیه می شود مدرسان به استفاده از روش های تدریس مناسب در جهت افزایش انگیزش دانشجویان و آموزش مهارت های خودنظم دهی به ایشان توجه بیشتری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

academic motivation ، quality of learning experiences ، self-regulation ، انگیزش تحصیلی ، کیفیت تجارب یادگیری ، خود­نظم­ دهی