مدل ساختاری عملکرد تحصیلی بر اساس اهداف پیشرفت، خودکارآمدی تحصیلی با میانجیگری راهبردهای شناختی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، مدل ساختاری عملکرد تحصیلی بر اساس اهداف پیشرفت و خودکارآمدی تحصیلیبا میانجیگری راهبردهای شناختی است. روش: در این پژوهش ۴۷۰ نفر از دانش آموزان پسر پایه های دهم و یازدهم متوسطه حضور داشتند؛ که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای، از بین دانش آموزان دبیرستان های مناطق ۱۵ و ۱۳-۵- ۳ شهر تهران مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار: ابزارهای پژوهش عبارت از پرسشنامه اهداف پیشرفت میگلی و همکاران (۱۹۹۸)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی موریس (۲۰۰۱) و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری پینتریچ و همکاران (۱۹۹۱) بودند. یافته ها:داده های پژوهش با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار AMOS تحلیل شدند. نتایج نشان داد تمام مدل های متغیرهای پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بودند، در مدل مفروض اهداف پیشرفت با عملکرد تحصیلی با میانجی گری راهبردهای شناختی دارای اثر کامل و اثر مستقیم و اثر غیرمستقیم در سطح ۰۵/۰ غیر معنادار بود. اثر خود کارآمدی تحصیلی؛ با عملکرد تحصیلی؛ با میانجی گری، راهبردهای شناختی، دارای اثر کامل و اثر مستقیم؛ در سطح ۰۵/۰ معنادار؛ و دارای اثر غیرمستقیم؛ غیرمعنادار است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش؛ متغیر خود کارآمدی تحصیلی، اثر معناداری بر عملکرد تحصیلی دارد و می تواند؛ ۳۷/۰ از واریانس عملکرد تحصیلی را تبیین کند. از متغیر خودکارآمدی تحصیلی؛ معلمان، مشاوران و والدین می توانند؛ برای تقویت، عملکرد تحصیلیدانش آموزان بهره ببرند.

کلیدواژه ها:

عملکرد تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی ، اهداف پیشرفت ، راهبردهای شناختی