محدثه علیزاده - دکتری ریاضی کاربردی، دانشکده علوم ریاضی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
سید حسن علم الهدایی - استاد گروه ریاضی کاریردی،دانشکده علوم ریاضی، دانشگاه فردوسی مشهد،مشهد،ایران
علی غنائی چمن آباد - استاد روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
مهدی جباری نوقابی - استادیار گروه آمار دانشگاه فردوسی مشهد

مقدمه: هدف از این پژوهش مقایسه ی تاثیر مداخله نوروفیدبک بر بهبود قابلیت های عصب روانشناختی و عملکرد امواج مغزی دانش آموزان طیف اوتیسم می باشد. روش کار: این پژوهش توصیفی - تحلیلی و از نوع نیمه تجربی است. جامعه ی آماری پژوهش دانش آموزان مبتلا به طیف اوتیسم بودند که از بین آن ها با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۵ کودک از تنها مدرسه ی دولتی تحت پوشش آموزش و پرورش کودکان استثنائی مشهد انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه نوروفیدبک و کنترل قرار داده شدند. قبل از مداخلات، کلیه شرکت کنندگان از لحاظ ویژگی امواج مغزی و ویژگی های عصب روانشناختی به وسیله ی آزمون های کانرز، CSI-۴، فراستیک، گودیناف مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس در یک دوره ی ۶ هفته ای، ۱۵ جلسه آموزش نوروفیدبک اعمال گردید و پس از آن هر دو گروه مجددا مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده گردید. یافته ها: این پژوهش نشان داد که نوروفیدبک تاثیر مثبتی بر بهبود قابلیت های عصب روانشناختی شرکت کنندگان دارد و بر اساس نتایج آماره های توصیفی و استنباطی و نیز ثبت امواج مغزی این یافته ها تایید شده است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، می توان از روش غیردارویی نوروفیدبک، در جهت کاهش اختلالات عصب روانشناختی و افزایش سلامت دانش آموزان طیف اوتیسم، استفاده کرد.

اوتیسم, نوروفیدبک, قابلیت های عصب روان شناختی, امواج مغزی