شیماء عزالدین ابراهیم - دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)
علی خوش فطرت - دکترا مهندسی عمران، استادیار دانشگاه خوراسگان

سرریزهای کلیدپیانویی، دارای طول تاج بیشتر نسبت به سرریزهای خطی است. افزایش طول تاج سرریز در عرض محدود، باعث افزایش ضریب آبگذری می گردد. سرریزهای کلیدپیانویی حدود ۲۴ سال پیش برای افزایش عبوردهی جریان، پی سبک و راندمان بالاتر نسبت به دیگر سرریزهای غیر خطی، ساخته شدند. با توجه به اهمیت این سرریزها و راهکار برای افزایش اتلاف انرژی و در نهایت کاهش آبشستگی در آن ها؛ لذا در این تحقیق سعی شد از یک سرریز کلیدپیانویی ذوزنقه ای نوع C استفاده شود. از چهار دبی ۰۲۵/۰، ۰۳/۰، ۰۳۵/۰ و ۰۴/۰ متر مکعب بر ثانیه نیز استفاده شد. از سه مانع با ارتفاع های ۰۱/۰، ۰۳/۰ و ۰۵/۰ متر در انتهای کلیدهای خروجی سرریز نیز استفاده شد. نتایج چنین است که با افزایش ارتفاع موانع، میزان اتلاف انرژی نیز افزایش می یابد. همچنین با افزایش دبی جریان، از میزان اتلاف انرژی کاسته می شود. در موانع ۰۱/۰، ۰۳/۰ و ۰۵/۰ متر، میزان اتلاف انرژی نسبت به سرریز بدون مانع به ترتیب ۲۰/۱، ۱۳/۲ و ۵۳/۲ درصد افزایش می یابد. میانگین اتلاف انرژی در سرریزهای با موانع ۰، ۰۱/۰، ۰۳/۰ و ۰۵/۰ متر در انتهای کلیدهای خروجی، به ترتیب برابر ۸/۵۷، ۵/۵۸، ۰۶/۵۹ و ۳/۵۹ است. در انتها رابطه ای برای محاسبه میزان اتلاف انرژی در سرریز کلیدپیانویی ذوزنقه ای نوع C همراه با مانع در انتهای کلیدهای خروجی با ضریب همبستگی ۹/۹۸ درصد، به دست آمد.

اتلاف انرژی، سرریز کلیدپیانویی، مطالعه ی آزمایشگاهی، مانع، نوع C