فرشاد بحری - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران
محسنعلی شایان فر - دانشیار، گروه مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران
نادر فنائی - دانشیار، دانشکده عمران دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی

تیرهای پیوند در قاب های مهاربندی واگرا به عنوان عضو اصلی مستهلک کننده انرژی هستند که وظیفه تامینشکل پذیری در برابر بارهای جانبی ناشی از زلزله را بر عهده دارند. در این تحقیق، تمرکز بر روی روشهایبهبود ظرفیت نهایی دوران و شکل پذیری با استفاده ورق جان موجدار میباشد. برای این منظور، ۱۹ نمونهانتخاب شده است که عوامل تاثیرگذار مانند شکل موج ورق جان (ذوزنقه ای یا منحنی)، زوایای ورقموجدار جان و تعداد موج (منحنی های) ورق جان مورد مطالعه قرار گرفتند. مدل های اجزاء محدود تیرهایپیوند انتخاب شده در نرم افزار آباکوس، مدلسازی و تحت بارهای چرخ های، تحلیل شده اند. نتایج نشانمیدهند که با افزایش زاویه و تعداد موج ها، ظرفیت برشی تیر پیوند به طرز قابل توجهی بهبود می یابد.موجدار کردن جان تیر پیوند در تمامی نمونه های مورد بررسی، موجب افزایش اضافه مقاومت نسبت بهنمونه با جان صاف و سخت کننده شد. ضریب شکل پذیری مدل های T-۹۰ در محدوده ۱۲.۳۴ تا ۱۷.۸۵محاسبه شد که نسبت به مدل با جان صاف و سخت کننده که دارای ضریب شکل پذیری ۱۲.۶۲ می باشد ،بالاتر بوده و نشان دهنده بهبود شکل پذیری در نمونههای دارای موج با زاویه ۹۰ درجه نسبت به راستایطولی تیر پیوند می باشد. در این تحقیق نمون ه ها ی T-۹۰ ظرفیت نهایی بالاتر و رفتار چرخ های مناسب تریاز خود نشان دا دند و در عین حال با کاهش ۴.۵ ٪ فولاد کمتر نسبت به مدل با جان صاف به همراه سختکننده، از لحاظ اقتصادی بهینه تر هستند.

تیر پیوند، ورق جان موجدار، رفتار چرخه ای، تحلیل اجز اء محدود، شکل پذیری، اضافه مقاومت